«Πουλάει» η Τουρκία τους συμμάχους της στη Συρία υπέρ της Λιβύης;

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Στις 23 Δεκεμβρίου, τουρκική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τη Μόσχα για συνομιλίες σχετικά με την κατάσταση στη Συρία και τη Λιβύη. Η συνάντηση έλαβε χώρα την ώρα που ο Συριακός στρατός προχωρούσε προς τις θέσεις των παραστρατιωτικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που υποστηρίζονται από τους τούρκους, στην ευρύτερη περιοχή του Idlib της Συρίας, και η Τουρκία αύξανε τη στρατιωτική της υποστήριξη στην φιλικά προσκείμενη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης.

Το επίσημο πρόσχημα για την επίσκεψη ήταν οι πρόσφατες αποτυχίες των φιλοτουρκικών μαχητών στη Συρία. Από την έναρξη της στρατιωτικής προώθησης στις 19 Δεκεμβρίου, ο σχετιζόμενος με την al-Qaeda Tahrir al-Sham (που έχει επαφές με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών) και το Εθνικό Μέτωπο Απελευθέρωσης (που δημιουργήθηκε και χρηματοδοτείται από την Τουρκία) είχαν χάσει περισσότερα από 30 χωριά και πόλεις και έφτασαν στις παρυφές της πόλης Maarat al-Numan, το αστικό κέντρο κλειδί στην ευρύτερη περιοχή του Idlib.

Συνεκμετάλλευση ή Συνδιαχείριση στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο;

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Τον τελευταίο καιρό λόγω και της συμπεριφοράς της γείτονας χώρας στο χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, κυκλοφορούν και χρησιμοποιούνται έντονα, χωρίς διάκριση και αλληλοαντικαθιστούμενοι οι όροι «Συνεκμετάλλευση» και «Συνδιαχείριση» στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο.

Οι ερμηνείες των όρων (ενδεχομένως και σκοπίμως) δίνουν και παίρνουν σε κάθε μέσο επικοινωνίας, γενικώς και αορίστως με αποτέλεσμα να μπερδεύουν τον κόσμο.

Ας ξεκινήσουμε με την έννοια των απλών λέξεων «Διαχειρίζομαι», «Εκμεταλλεύομαι» και «Συνεκμεταλλεύομαι», αξιοποιώντας το ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ του καθηγητού της γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη.

Διαχειρίζομαι : Κάνω τις απαραίτητες ενέργειες για κάτι που υπάγεται στην αρμοδιότητα μου. Αποφασίζω τι πρέπει να γίνει για κάθε περίπτωση.

Εκμεταλλεύομαι : Χρησιμοποιώ κάτι προς όφελος μου.

Συνεκμεταλλεύομαι : Εκμεταλλεύομαι από κοινού.

Ο όρος «Συνεκμετάλλευση» έχει θεσμοθετηθεί διεθνώς για να εφαρμόζεται μεταξύ χωρών που γειτνιάζουν και έχουν όμορα κοιτάσματα, με εντελώς καθαρό τεχνοκρατικό τρόπο. Η συνεκμετάλλευση όμορων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αναφέρεται στην ενιαία εκμετάλλευση συγκεκριμένων,  εντελώς καθορισμένων και τεχνικά εκτιμημένων κοιτασμάτων, που τέμνονται από οριοθετημένα όρια δύο ή περισσοτέρων κρατών, μετά από διακρατική συμφωνία και εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης.

Για να υπάρχουν όμως όμορα κοιτάσματα και για να αποκτάει ο όρος ουσιαστική και πρακτική σημασία, πρέπει απαραίτητα να προϋπάρχουν συγκεκριμένα οριοθετημένα θαλάσσια όρια και να είναι καθορισμένα σύμφωνα με τις διατάξεις με τη Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS Mondego Bay 1982).

Aς υποθέσουμε ότι μια χώρα εκτελεί γεώτρηση για εντοπισμό κοιτάσματος πετρελαίου κοντά στα όρια της ΑΟΖ της με μια γειτονική της χώρα και ανακαλύπτει κοίτασμα. Πολύ πιθανόν ο χώρος που καταλαμβάνει το κοίτασμα αυτό μέσα στον ταμιευτήρα του, προφανώς δεν ακολουθεί τα επιφανειακά χαραγμένα όρια, αλλά ενδεχομένως ένα μέρος του να εισέρχεται στο υπέδαφος του γειτονικού κράτους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει η λύση που ήδη εφαρμόζεται διεθνώς και ονομάζεται «Ενιαία Εκμετάλλευση Όμορων Κοιτασμάτων» και αφορά στον ποσοστιαίο διακανονισμό για το συμφέρον και των τριών μερών, δηλαδή των δύο κρατών και της εταιρίας εξόρυξης, που αναλαμβάνει να διαχειριστεί το κοίτασμα μετά από συμφωνία των δύο γειτνιαζόντων κρατών. Ένα πραγματικό παράδειγμα «Συνεκμετάλλευσης» είναι το κοίτασμα «ΑΦΡΟΔΙΤΗ» που τέμνεται από τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ.

Ελλάδα - Λιβύη – Τουρκία και το «τρένο» που περνάει.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Είναι ίδιον της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αφενός μεν να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, αφετέρου δε να θυμάται τους φίλους της όταν «περνάει το τραίνο» ή λίγο πριν περάσει.

Είναι απορίας άξιο γιατί αφήσαμε να περάσουν τόσα χρόνια από την συμπόρευση συμφερόντων της χώρας μας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο χωρίς να κατοχυρώσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην περιοχή της Μεσογείου, όπως έκανε η μικρή Κύπρος. 

Το περιβάλλον των εθνικών συμφερόντων κάθε κράτους είναι δυναμικό και ευμετάβλητο, και δεν θα συμπορεύεται για πολύ με αυτά της χώρας μας. Αν από το 2003 όταν οικονομικά και στρατιωτικά είμασταν ισχυρότεροι από σήμερα, είχαμε ανακηρύξει την ΑΟΖ και είχαμε οριοθετήσει με την Κύπρο και την Αίγυπτο, τότε θα είχαμε αποφύγει τη σημερινή κατάσταση. Δεν είναι απίθανο στο εγγύς μέλλον τα συμφέροντα του Ισραήλ ή της Αιγύπτου να προσεγγίσουν τα συμφέροντα της Τουρκίας, και τότε η κατάσταση θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο με απροσδιόριστα αποτελέσματα εις βάρος της Ελλάδας.

Η ΑΟΖ και το μετέωρο βήμα της Ελλάδος.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Με μία σύντομη ιστορική αναδρομή και μία ανάλυση της τρέχουσας καταστάσεως στην ευρύτερη περιοχή μας, θα διαπιστώσουμε αβίαστα ότι η χώρα μας τρέχει συνέχεια πίσω από τις καταστάσεις και δείχνει να αιφνιδιάζεται από τις εκάστοτε εξελίξεις.

Αρχίζω με την αιγιαλίτιδα ζώνη, τη γνωστή μας και ως χωρικά ύδατα, που είναι η θαλάσσια ζώνη η οποία εφάπτεται των ακτών ενός κράτους και περιλαμβάνει το υπέδαφος (υφαλοκρηπίδα), τον βυθό, την υδάτινη στήλη και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο. Στη ζώνη αυτή, το παράκτιο κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία.

Το 1936 η χώρα μας με τον νόμο 230/1936 καθόρισε το εύρος των χωρικών της υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές, ενώ από το 1931 είχε θεσπίσει εναέριο χώρο εύρους 10 μιλίων.

Τη δεκαετία του 1960 διαμορφώθηκε παγκόσμια η πρακτική των κρατών, η οποία κατέληξε στη δημιουργία ενός κοινά αποδεκτού εθιμικού κανόνα του διεθνούς δικαίου, για εύρος των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια. Η χώρα μας δεν επωφελήθηκε αυτής της ευκαιρίας, ενώ η Τουρκία την άδραξε και επέκτεινε από το 1964 τα χωρικά της ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο σε 12 ν.μ.

Την 24^η Μαΐου 1977 η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπέγραψε με την Ιταλική κυβέρνηση την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, η οποία επικυρώθηκε και τέθηκε σε ισχύ την 12^η Νοε. 1980.

Το 1982 υπεγράφη στη Jamaica η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS-1982), η οποία εισάγει την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής (AOZ) και κατοχυρώνει το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ. Σύμφωνα με την ΑΟΖ χώρες που έχουν ακτογραμμές δικαιούνται την αποκλειστική οικονομική εκμετάλλευση και αξιοποίηση κάθε είδους οικονομικής πηγής η οποία ευρίσκεται στο υπέδαφος της υφαλοκρηπίδας, στην υδάτινη στήλη και στον εναέριο χώρο της θαλάσσιας ζώνης από την ακτογραμμή και μέχρι πλάτους 200 ν.μ. (360 χλμ). Όπου δεν υπάρχει το επιτρεπόμενο πλάτος μεταξύ των χωρών εφαρμόζεται κυρίως η μέθοδος της μέσης γραμμής.

Η θυσία του πρώτου Ευέλπιδος από ιδρύσεως της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων στα ιερά χώματα της Ηπείρου κατά τις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των Ιωαννίνων 1912 - 1913.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο Λοχίας Εύελπις ΙΙας Σκαρλάτος Ρωσσέτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1892 και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ο πατέρας του Σωτήριος Ρωσσέτης, ήταν Ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού.

Προερχόταν από πολύ παλαιά και σημαντική οικογένεια. Ο πρόγονος του Σκαρλάτος Ρωσσέτης είχε διατελέσει επί βασιλείας του Όθωνος, γενικός πρόξενος Ηπείρου και Αλβανίας. Η μητέρα του προερχόταν από το γένος του φαναριώτη Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, γνωστού λόγιου, ποιητή, πεζογράφου και καθηγητή αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτη.

Στους Α΄ Βαλκανικούς Πολέμους η Σχολή των Ευελπίδων διέκοψε τη λειτουργία της επί έξι και πλέον μήνες. Οι σπουδαστές επιστρατεύτηκαν και έλαβαν μέρος στον πόλεμο, με τους Ευέλπιδες της ΙΙας τάξης να ονομάζονται – προάγονται σε Λοχίες.

Ο Εύελπις – Λοχίας Σκαρλάτος Ρωσσέτης μετέβη στα πεδία των μαχών Μπιζανίου και εκτελούσε τα καθήκοντα Υπασπιστού του Λοχαγού Σταύρου Ρήγα Διοικητού τάγματος του Συντάγματος Κρητών.

ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*

Η λήθη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μνήμης. Αν εξαλειφθεί από τους λαούς η μνήμη, τότε θα μοιάζουν με ασθενείς που πάσχουν από αμνησία. Δεν θα γνωρίζουν από πού έρχονται κι από ποιους προέρχονται, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν που βρίσκονται και προς τα πού πορεύονται. Αν σβήσουμε το παρελθόν, πρόσφατο και παλαιό, θα ζήσουμε σ' ένα ακατοίκητο μέλλον.

Την 21 Νοεμβρίου, ημέρα που εορτάζουμε μια από τις μέγιστες εορτές της Ορθοδοξίας, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου, τιμούμε παράλληλα τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, ως ελάχιστη αναγνώριση της διαχρονικής προσφοράς τους στον Ελληνισμό και την Πατρίδα μας.

Τιμούμε τους αγώνες του ελληνικού έθνους στο διάβα των αιώνων, την υπεράσπιση των υψηλών αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας και κυρίως τιμούμε τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες που έπεσαν στα πεδία των μαχών υψώνοντας το ανάστημα τους σε όλους εκείνους που επιβουλεύτηκαν την ελευθερία της Ελλάδας μας.

Νήσος Στρογγύλη. Κόρη οφθαλμού ή αχίλλειος πτέρνα της Ελλάδας;

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Πολλά έχουν γραφεί και λεχθεί για το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, για τα τρία νησιά δηλαδή Ρω, Μεγίστη και Στρογγύλη. Ελάχιστοι όμως αντιλαμβάνονται την σημαντική γεωπολιτική αξία του ενός από αυτά τα νησιά, της Στρογγύλης. 

Το σύμπλεγμα Καστελορίζου παραδόθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία που τα είχε υπό την κατοχή της με τη Συμφωνία της Λοζάνης  του 1914 (άρθρα 12 και 15) και την Συνθήκη των Παρισίων το 1947.

«Άρθρον 12.

Η ληφθείσα απόφασις την 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.

Άρθρον 15.

Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και των νήσων Καστελλορίζου όπως στο σχετικό χάρτη.

Ωφελείται ή ζημιώνεται η Ρωσία από την εμπλοκή της στη Συρία;;;

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η Ρωσία, η οποία έστειλε μια συγκριτικά μικρή δύναμη στη Συρία, θα συνεχίσει να αποκομίζει σημαντικά διπλωματικά, εμπορικά και στρατιωτικά οφέλη από τις εκεί επιχειρήσεις της. Η συνεχιζόμενη όμως παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, ενέχει τον κίνδυνο οι επιχειρήσεις της να καταλήξουν σε οικονομικό έλος. Ειδικότερα, η Ρωσία όσο πάει και θα δυσκολευτεί να κρατήσει μακριά τις δυνάμεις της Συρίας και της Τουρκίας καθώς έρχονται όλο και πιο κοντά στη βορειοανατολική Συρία.

Εισχωρώντας ως σφήνα ανάμεσα στους εχθρούς της του ΝΑΤΟ, δοκιμάζοντας νέα όπλα, η Ρωσία έχει επιτύχει μια σειρά από στρατηγικές και τακτικές επιτυχίες στη Συρία. Παρόλα αυτά, τα κέρδη δεν είναι όλα ξεκάθαρα για τη Μόσχα εν όψει της μεγαλύτερης έκθεσης της σε επιθέσεις ανταρτών και στην προοπτική να υποστεί παράπλευρες ζημιές στις περιφερειακές μάχες εξουσίας.

Εν μέσω του μεγάλου ανταγωνισμού εξουσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία προσπάθησε να επεκτείνει την εμβέλεια και την επιρροή της στη Μέση Ανατολή και πέρα ​​από αυτή, με την αποστολή της στη Συρία. Η επιχείρηση αυτή, η πιο σοβαρή δράση μεγάλης εμβέλειας της Ρωσίας από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, υπόσχεται μεγάλες ανταμοιβές αλλά ενέχει και σημαντικούς κινδύνους.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματα της Ρωσίας στη Συρία είναι τα υπερμεγέθη κέρδη που έχει επιτύχει με συγκριτικά χαμηλό κόστος. Συνεισφέροντας μια δύναμη περίπου 5.000 ατόμων, οι περισσότεροι από τους οποίους ασχολήθηκαν με την παροχή αεροπορικής υποστήριξης, συμβουλές και ειδικές λειτουργίες, η Μόσχα (σε συνεργασία με την Τεχεράνη) σταθεροποίησε την κυβέρνηση της Συρίας. Αυτό, με τη σειρά του, έχει εξασφαλίσει τις βάσεις της Ρωσίας στη Συρία, οι οποίες περιλαμβάνουν τώρα τόσο λιμενικές όσο και αεροπορικές εγκαταστάσεις, που της προσφέρουν πρόσβαση σε πολλά εμπορικά συμφέροντα στη χώρα, ενισχύουν την παγκόσμια αντίληψη της στρατιωτικής της ισχύος και προετοιμάζουν το δρόμο για να «αρπάξουν» μεγαλύτερο διπλωματικό ρόλο στην περιοχή.

Στο διπλωματικό πεδίο, η Ρωσία επεξέτεινε την εταιρική της σχέση με το Ιράν, μετέτρεψε μια τεταμένη αντιπαράθεση με την Τουρκία σε μια ραγδαία βελτιούμενη σχέση και έγινε κρίσιμος περιφερειακός παράγοντας που το Ισραήλ, η Ιορδανία το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία καθόλου δεν αγνοούν. Επιπλέον, υποχρέωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να συμμετάσχουν σε εκτεταμένες διαπραγματεύσεις σχετικά με τις περιφερειακές ανησυχίες, συμπεριλαμβανομένων των συνομιλιών για την εξάλειψη των χημικών όπλων στη Συρία.

Για τους στρατιωτικούς, η παρέμβαση επέτρεψε στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις να δοκιμάσουν νέα οπλικά συστήματα, όπως πυραύλους Cruise και νέα μαχητικά αεροσκάφη σε συνθήκες μάχης, να εκπαιδεύσει εκ περιτροπής μεγάλο αριθμό αξιωματικών στο θέατρο επιχειρήσεων για απόκτηση πρόσθετης εμπειρίες σε ζώνη μάχης. Η Ρωσία πέτυχε όλα αυτά με τόσο λίγα θύματα και απώλειες εξοπλισμού που η ανώτατη διοίκηση έχει αρχίσει να μιλάει για τη χρήση της εμπειρίας της Συρίας ως πρότυπο για ένα νέο πλαίσιο δραστηριοτήτων, το οποίο ονόμασε «στρατηγική περιορισμένης δράσης».

Ακόμη, από την έναρξη της τουρκικής εισβολής στη βορειοανατολική Συρία στις 9 Οκτωβρίου, οι Ρώσοι έχουν επιτύχει σημαντικούς στόχους μέσω της παρουσίας τους στη χώρα. Όχι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν τη διαδικασία της μαζικής απόσυρσης από τη Συρία, μια μακροπρόθεσμη απαίτηση της Μόσχας, τα αμερικανικά στρατεύματα έδωσαν ακόμη και κάποιες από τις βάσεις με τις εγκαταστάσεις τους απευθείας στους Ρώσους.

28η Οκτωβρίου 1940. Ένα θαύμα του Ελληνικού έθνους όταν είναι και ενεργεί ενωμένο.

Η Προμαχούσα μεν αλλά παραγκωνισμένη Ήπειρος.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Πλησιάζει η 28^η Οκτωβρίου, μία ημερομηνία σταθμός για την προμαχούσα Ήπειρο, την οποία η πολιτεία πρέπει να τιμά ανάλογα με την προσφορά της. Δυστυχώς η συμπρωτεύουσα της «κλέβει» αυτή την τιμή.

Ήδη άρχισαν οι προετοιμασίες για τον εορτασμό του έπους του ’40 και της μεγαλειώδους νίκης των Ελλήνων κατά των φασιστών εισβολέων στο έδαφος της Ηπείρου τις πρωινές ώρες της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

Την παραμονή της επίθεσης ο τότε Διοικητής της ιστορικής  VIIIης Μεραρχίας Υπτγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, ο οποίος παρά τις αντίθετες απόψεις του Γενικού Επιτελείου που προέβλεπε άμυνα πίσω από τον Άραχθο ποταμό, διέταξε να κρατήσει την γραμμή άμυνας Ελαία - Καλαμά μέχρις εσχάτων και σε επικοινωνία του με το Γενικό Επιτελείο Στρατού (Άνχη Κορώζη) είχε πει : «Αναφέρατε παρακαλώ εις τον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ ότι η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αύριο την πρωΐαν, ίσως δε και κατά την διάρκειαν της νυκτός 27 με 28 Οκτωβρίου, θα έχωμεν ιταλικήν επίθεσιν. Η Μεραρχία θα επιτελέση το καθήκον της προς την πατρίδα, συμφώνως προς διαταγάς και οδηγίας του ΓΕΣ. Δύναμαι να βεβαιώσω υπευθύνως τον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ, και τονίζω τούτο ιδιαιτέρως, ότι δεν θα περάσουν Ιταλοί από το Καλπάκι.»

Την 28^η Οκτωβρίου ο στρατηγός Κατσιμήτρος στην ημερησία διαταγή του έγραφε :

«Αξιωματικοί  και οπλίται της Ογδόης Μεραρχίας.

Ο Πρέσβυς της Ιταλίας εν Αθήναις εζήτησεν από την Κυβέρνησιν ημών να διέλθει ο Ιταλικός Στρατός δια του εδάφους μας.

Η Κυβέρνησις απέρριψε την αίτησιν ταύτην, και διέταξεν αντίστασιν μέχρις εσχάτων.

Ήδη διανοίγεται το στάδιον της εκτελέσεως του υπερτάτου προς την πατρίδα καθήκοντος δι’ αντιστάσεως, μέχρις αισχάτων συμφώνως προς το σχέδιον ενεργείας.

Αξιωματικοί και οπλίται της Ογδόης Μεραρχίας αμυνθήτε του Ιερού Πατρίου εδάφους μετά φανατισμού εναντίον του επιδρομέως όστις θέλει να προσβάλη ημάς υπούλως και ανάνδρως.

Αναμνησθήτε των ενδόξων παραδόσεων του Έθνους μας και πολεμήσατε μετά λύσσης κατά του ανάνδρου εχθρού όστις τόσον ατίμως και ανάνδρως θέλει να προσβάλη τούτο.

Η Τουρκία θα πληρώσει βαρύ τίμημα για μία άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος ζώνη ασφαλείας.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο Τουρκικός στρατός μετακινείται εντός των βορειοανατολικών συνόρων της Συρίας, καθώς η Άγκυρα ακολουθεί τη στρατηγική της για δημιουργία ζώνης απομόνωσης μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Όμως, ενώ η Τουρκία θα καταφέρει να οικοδομήσει αυτήν την ενδιάμεση ζώνη από την Afrin στα δυτικά μέχρι το Ιράκ στα ανατολικά, θα πληρώσει επίσης ένα μεγάλο τίμημα. Οι ενέργειες της Τουρκίας αυξάνουν την ένταση όχι μόνο μεταξύ της με τη Συρία, τη Ρωσία και το Ιράν, αλλά και μεταξύ αυτής και των Ηνωμένων Πολιτειών, του πρώην προστάτη της περιοχής, και της Ευρώπης. Εν τω μεταξύ, τυχόν εξέγερση από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) θα περιπλέξει την προσπάθεια της Άγκυρας να δημιουργήσει μια πραγματικά ασφαλή ζώνη για τους Σύριους πρόσφυγες και τα τουρκικά συμφέροντα ασφαλείας.

Η Τουρκία κινείται με στόχο τη δημιουργία μιας ευρείας ζώνης ασφαλείας στη Συρία. Θέλει να εμποδίσει τα συριακά σύνορα να γίνουν όπως τα σύνορα της με το Ιράκ, όπου η αυτόνομη κουρδική περιοχή φιλοξενεί κούρδους μαχητές του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK). Η Άγκυρα θέλει επίσης να δημιουργήσει χώρο για να αποθαρρύνει τους πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας από την είσοδο τους στην Τουρκία ή ακόμη και να επιστρέψουν μερικά από τα 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες που βρίσκονται στο τουρκικό έδαφος.

Τέλος, με την εδραίωση μιας ζώνης επιρροής κατά μήκος των συνόρων, η Τουρκία επιδιώκει να διατηρήσει ένα βαθμό επιρροής στη γειτονική Συρία και συνεπώς στον αραβικό κόσμο, καθώς και ένα μέσο για να δημιουργήσει κάποιο αντιστάθμισμα στην ρωσική και ιρανική επιρροή στη Συρία.

Ο Τράμπ θεωρεί τη Μέση Ανατολή ως μία περιοχή «άμμου, θανάτου και πετρελαίου το οποίο η Αμερική δεν κλέβει αλλά θα έπρεπε».

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η Τουρκία πρόκειται να εισβάλει στο τμήμα της Συρίας στο οποίο οι ΗΠΑ βρίσκονται για να πολεμήσουν το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (ISIS). Όμως η Τουρκία θα εισβάλλει για να καταστρέψει τις κουρδικές δυνάμεις των YPG, τις οποίες οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν για να νικήσουν το ISIS, καθότι η Τουρκία θεωρεί τις κουρδικές δυνάμεις ως τρομοκρατική ομάδα. Και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald J. Trump, προφανώς δεν βλέπει τίποτε κακό με αυτό!!!

Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που κυκλοφόρησε αργά το βράδυ της Κυριακής, δείχνει σαν να γράφτηκε από κάποιον που δεν θέλει να κάνει απολύτως τίποτα με ένα κομμάτι του κόσμου, όπως η τόσο ταλαιπωρημένη Μέση Ανατολή, και δεν νοιάζει αν ολόκληρη η περιοχή πάρει φωτιά.

Η κίνηση ήρθε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία του Trump με τον Τούρκο Πρόεδρο Erdogan. Η απόφαση του Trump ήταν να επιτραπεί από τις ΗΠΑ σε έναν Νατοϊκό τους σύμμαχο, την Τουρκία, να εισβάλει σε ένα de facto αμερικανικό προτεκτοράτο, μια εισβολή που έχει παραταθεί πολύ και έχει σχεδιαστεί ειδικά για να καταστρέψει έναν κρίσιμο σύμμαχο των ΗΠΑ, τους Κούρδους.

Το Ιράν προκαλεί τις ΗΠΑ με αποτέλεσμα να αυξάνει και πάλι η παρουσία των στη Μέση Ανατολή μετά τον πόλεμο του κόλπου.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ορίσει τον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος ως την ύψιστη προτεραιότητα των και επιχειρούν να ανακατευθύνουν τους στρατιωτικούς πόρους των προς την κατεύθυνση της εξάλειψης της Ρωσίας και της Κίνας. Ωστόσο, διάφορες κρίσεις, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης αυξανόμενης έντασης με το Ιράν, θα μπορούσαν να αποτρέψουν ή να καθυστερήσουν την ικανότητα της Ουάσιγκτον να ακολουθήσει αυτή τη στρατηγική μεταστροφή.

Στις 26 Σεπτεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι έστειλαν μια ακόμη στρατιωτική δύναμη στον Περσικό Κόλπο μετά την πρόσφατη επίθεση του Ιράν στη Σαουδική Αραβία. Η ανάπτυξη περιλαμβάνει μια συστοιχία (πυροβολαρχία) πυραυλικής άμυνας Patriot και τέσσερα συστήματα ραντάρ Sentinel μαζί με επιπλέον 200 άτομα για τη λειτουργία του εξοπλισμού.  Συγκεκριμένα, οι μονάδες ραντάρ έχουν σχεδιαστεί για να ανιχνεύουν απειλές χαμηλού κινδύνου, όπως οι πύραυλοι Cruise και τα μη επανδρομένα αεροσκάφη αυτοκτονίας τα οποία οι Ιρανοί φέρεται να χρησιμοποίησαν για να χτυπήσουν δύο εγκαταστάσεις επεξεργασίας πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία στις 14 Σεπτεμβρίου. Ο αμερικανικός στρατός έχει επίσης θέσει δύο ακόμη συστοιχίες Patriot , καθώς και μια συστοιχία του συστήματος αντί-βαλλιστικών πυραύλων Terminal High Altitude Area Defense (THAAD), σε ετοιμότητα για γρήγορη ανάπτυξη, αν απαιτηθεί.

Το πραγματικό κόστος απομάκρυνσης της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35.*

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου**.

 Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε στα μέσα Ιουλίου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απομακρύνουν την Τουρκία από το πρόγραμμα συμπαραγωγής μαχητικών αεροσκαφών F-35, αφού η Τουρκία παρέλαβε την πρώτη αποστολή του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400. Η απόφαση αυτή των ΗΠΑ, θα εμποδίσει την Τουρκία να παραλάβει οποιοδήποτε από τα 100 F-35 που είχε προγραμματίσει να αγοράσει. Επιπλέον, η απόφαση αυτή του Λευκού Οίκου απομακρύνει και τις τουρκικές εταιρείες από  την αλυσίδα συμπαραγωγής τμημάτων των F-35.

Επίσης, η Τουρκία σχεδίαζε να φιλοξενήσει τη βάση συντήρησης στην οποία οι χώρες της Μέσης Ανατολής που είχαν ή θα αποκτήσουν στόλους F-35, θα μπορούσαν να συντηρήσουν τα αεροσκάφη τους στη βάση αυτή. Το σχέδιο αυτό ακυρώθηκε επίσης.

Η πρόσφατη επίθεση στις εγκαταστάσεις εταιρείας πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, η κρίσιμη θέση των ΗΠΑ και τα πιθανά σενάρια.*

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου**.

 Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες εντείνουν την εκστρατεία τους για μέγιστη οικονομική πίεση εναντίον του Ιράν, η Τεχεράνη αναζητά τρόπους να ξεφύγει από τη μέγγενη στην οποία έχει βρεθεί από την επιβολή των κυρώσεων από τις ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ κατηγορούν το Ιράν για τη σοβαρή επίθεση στις 14 Σεπτεμβρίου κατά της Σαουδικής πετρελαϊκής υποδομής, και πιθανόν τα συμπεράσματα να αποκαλύψουν την τόλμη του Ιράν, την αποστροφή κινδύνου από τη Σαουδική Αραβία και τη δύσκολη απόφαση της Ουάσιγκτον να σταθμίσει το πως να αντιδράσει.

Οι επιθέσεις στις 14 Σεπτεμβρίου που προφανώς διεξήχθησαν με πυραύλους Cruise και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αφορούσαν τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας στο Abqaiq και το Khurais που ανήκουν στη Saudi Arabian Oil Co., βγάζοντας εκτός παραγωγής 5,7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα αργού πετρελαίου δηλαδή το 5% της παγκόσμιας παραγωγής. Αν και οι αντάρτες του Houthi της Υεμένης ανέλαβαν αμέσως την ευθύνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν ότι οι επιθέσεις δεν προέρχονταν από την Υεμένη και διεξήχθησαν με τη βοήθεια του Ιράν. Οι λεπτομέρειες που κυκλοφόρησαν μετά τις επιθέσεις φαίνεται να επιβεβαιώνουν τουλάχιστον τον ισχυρισμό των ΗΠΑ ότι εκτοξεύθηκαν εκτός της επικράτειας της Υεμένης.

Μια ανυπόμονη Τουρκία έτοιμη να εισβάλει στη βορειοανατολική Συρία.*

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Βασιλείου Αντώνιος**

Η Τουρκία έχει προειδοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό για μια επικείμενη επίθεση της στη βορειοανατολική Συρία, όμως οι τελευταίες προειδοποιήσεις της υποδηλώνουν ότι αυτή τη φορά ο συνδυασμός της τουρκικής ανυπομονησίας και μιάς δοθείσας ευκαιρίας θα μπορούσε να οδηγήσει την Άγκυρα να ξεκινήσει τελικά τη στρατιωτική επιχείρηση.

Δεδομένου όμως ότι μια μονομερής επιχείρηση θα πλήξει σε μεγάλο βαθμό τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ουάσιγκτον πιθανότατα θα αντιδράσει με σημαντικά αντίποινα.

Στις 6 Αυγούστου, ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan  επανέλαβε τις προειδοποιήσεις του ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) ανατολικά του ποταμού Ευφράτη στη βορειοανατολική Συρία. Η τελευταία ανακοίνωση εξεδόθη δύο ημέρες αφότου ο Erdogan  είπε ότι η Άγκυρα έχει ήδη ενημερώσει τόσο τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και τη Ρωσία για τα σχέδια της.

Η σκληρή αγάπη ΗΠΑ - Τουρκίας *

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Βασιλείου Αντώνιος**

Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan επί 15 χρόνια κατάφερε να γκρεμίσει τη φήμη της χώρας του ως ισχυρό δυτικό σύμμαχο. Τώρα οι στενές στρατιωτικές σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι ένα σημείο καμπής που ωθεί την Ουάσιγκτον στην επανεκτίμηση των ευρύτερων σχέσεων της με την Άγκυρα.

Το τελευταίο σημείο ανάφλεξης ήρθε αυτό το μήνα όταν ο υπουργός Άμυνας Pat Shanahan δήλωσε στον τούρκο υπουργό Άμυνας Hulusi Akar ότι η χώρα του θα εκδιωχθεί από το αμερικανικό πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35 αν δεν ακυρώσει την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400. Η Μόσχα ήδη παρέδωσε την πρώτη δόση της συστοιχίας πυραύλων Εδάφους – Αέρος S-400 τον περασμένο Ιούλιο και ότι οι ΗΠΑ έχουν ήδη σταματήσει την εκπαίδευση F-35 για τους Τούρκους πιλότους, οι οποίοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους.

Γιατί το σύστημα S-400 είναι πολύ αποτελεσματικό όταν χρησιμοποιηθεί σωστά.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Βασιλείου Αντώνιος

Οι ρωσικοί πύραυλοι εδάφους - αέρος (SAM) εξακολουθούν να κυριαρχούν στους τίτλους των ΜΜΕ. Τα συστήματα S-400 SAM μεγάλης εμβέλειας που προσγειώθηκαν πρόσφατα στο έδαφος της Τουρκίας, προσκάλεσαν τη δυσαρέσκεια της Δύσης, καίτοι παλαιότερες εκδόσεις όπως οι S-300 είχαν εξαχθεί σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας.

Οι δημόσιες συζητήσεις επιμένουν για το κατά πόσο τα κράτη του Κόλπου πρέπει να αγοράσουν πλατφόρμες αντιπυραυλικής άμυνας μεγάλου βεληνεκούς - σε αντίθεση με τις αμερικανικές πλατφόρμες - ή αν το Ιράν θα μπορούσε να αποκτήσει S-400 για να ενισχύσει την άμυνα του.

Δεδομένης της ισχύος του συστήματος, δεν είναι περίεργο ότι αυτές οι πωλήσεις κυριαρχούν στις ειδήσεις. Αλλά η πραγματικότητα παραμένει ότι η αξία των SAM μεγάλου βεληνεκούς δεν ισούται άμεσα με τις θεωρητικές τους δυνατότητες, εξαρτάται σημαντικά από το ποιος χρησιμοποιεί το σύστημα - και πώς. Η πολυεπίπεδη αεροπορική άμυνα είναι ζωτικής σημασίας για κάθε χώρα που επιδιώκει να προστατεύσει την ξηρά και τον εναέριο χώρο της.


Δεδομένων των εντάσεων στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή,  οι χώρες επιδιώκουν να αποκτήσουν τα πιο αποτελεσματικά προστατευτικά μέτρα εξετάζοντας τις υπάρχουσες επιλογές. Ωστόσο, πέρα ​​από το κόστος και την ικανότητα, επικρατούν βαθύτεροι παράγοντες - όπως το εάν θα ευθυγραμμιστεί με τη μια μεγάλη δύναμη ή την άλλη.

Ξεκίνημα και περίεργες επιλογές θέσεων στη νέα κυβέρνηση ΝΔ

Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να έχει για τίτλο και το «παλιά τους τέχνη κόσκινο», αφού από τη μία θέλουν θέλουν να παραστήσουν τους αδιάφθορους κι απ' την άλλη δεν τους βγαίνει και διαβάστε παρακάτω, το γιατί:

Δύο πόρτες έχει η ζωή για τον υφυπουργό της νέας κυβέρνησης, Δημήτρη Οικονόμου. Η μία είναι του Λάτση, την οποία άνοιξε για να περάσει στην άλλη, σε αυτήν του υπουργείου Υ.Π.ΕΝ και έπονται και άλλες περιπτώσεις.

Από την 1η Ιουλίου 2019, που συμμετείχε σε σύσκεψη με την Κυβέρνηση, εκπροσωπώντας την ομάδα του Ομίλου Λάτση, για το Ελληνικό, έως την 8η Ιουλίου 2019, που βρέθηκε στην άλλη μεριά του τραπεζιού, ως υφυπουργός ΝΔ, πέρασαν επτά μέρες, αλλά κανένα ίχνος ντροπής. Με έναν μαγικό τρόπο και με το άλλοθι του «τεχνοκράτη», ο υφυπουργός Δ. Οικονόμου, ενώ εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του επιχειρηματία αφεντικού του, τώρα θα εκπροσωπήσει αυτά, του Δημοσίου, ενάντια στις γνωριμίες και κυρίως στο χέρι που τον τάιζε.

Υπάρχει πολίτης αυτής της χώρας, που πιστεύει πως οι δύο πλευρές, δεν έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας συμφωνίας;

ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ...ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Για ποιο αυγό του Κολόμβου, μιλάτε; Το αυγό του Μητσοτάκη είναι το θέμα. Το οποίο αυγό, φευ, δεν γνωρίζουμε αν το έκανε η κότα, ή αν αυτό την έκανε και το οποίο επιμελώς κλωσάει ο πρόεδρος της ΝΔ υποσχόμενος πως έτσι θα γεννηθεί η λύση.

Δώστε προσοχή στο τί λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα μειώσει τη φορολογία για να ανακουφίσει αυτό που προσδιορίζει αορίστως (και ο καθένας κατά την επιθυμία του βάζει τον εαυτό του) ως μεσαίο χώρο. Στο ερώτημα που, δυστυχώς, ελάχιστες φορές τέθηκε, πώς θα γίνει αυτό στο πλαίσιο ενός δημοσιονομικού χώρου, που έχει περιγράψει ως στενό, απαντά: «μέσα από την ανάπτυξη». Και όταν σε συνεντεύξεις, ο Μητσοτάκης ερωτάται για το αντίστροφο, πώς δηλαδή θα καταφέρει την ανάπτυξη που επικαλείται ως φάρμακο, διά πάσαν νόσον, αλλά παραμένει το ζητούμενο, απαντά πως θα επιτευχθεί μέσω της μείωσης της φορολογίας!!!
Άρα, η μείωση της φορολογίας θα φέρει την ανάπτυξη, η οποία όμως ανάπτυξη θα επέλθει με τη μείωση της φορολογίας. Και κάπου εκεί, όχι μόνο δεν ξέρουμε αν η κότα τελικώς έκανε το αυγό, αλλά χάνουμε και τα αυγά και τα πασχάλια.

Ο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αν κάποιος υποψήφιος, στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του, προσπαθήσει να εξαγοράσει την ψήφο ενός πολίτη δελεάζοντάς τον, με κάποιο χρηματικό ποσό, είναι αυτονόητο ότι θα αντιμετωπίσει ποινικές κυρώσεις, αν γίνει αντιληπτή η πράξη του. Και ορθώς...

Η κυβέρνηση, όμως, «νομιμοποιείται» να «δωροδοκεί» λίγες μόνον ημέρες πριν από τις εκλογές χιλιάδες πολίτες, χορηγώντας τους προεκλογικούς «μποναμάδες» υπό μορφή έκτακτων επιδομάτων; Και μάλιστα εφαρμόζει για δεύτερη φορά την πρακτική αυτή, αφού και πριν από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές έκανε ακριβώς το ίδιο!Κι όμως...

Η ανάκληση του χτυπήματος δεν σημαίνει και "λήξη συναγερμού" !!!

Γράφει ο Αντγος (εα) Βασιλείου Αντώνιος

Το συμβάν :

Προς το παρόν, φαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να στοχεύουν το Ιράν ως αντίποινα για την κατάρριψη του μη επανδρωμένου αεροπλάνου ΗΠΑ με πύραυλο επιφανείας-αέρος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (IRGC). 

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump ανακοίνωσε χθές ότι είχε αρχικά εγκρίνει στρατιωτικό χτύπημα σε τρεις ιρανικούς στόχους, αλλά το ανακάλεσε 10 λεπτά πριν επειδή ανησύχησε για τις ενδεχόμενες απώλειες της ζωής. 

Το Ιράν έχει αποφύγει προς το παρόν τα αντίποινα των ΗΠΑ και είναι σχεδόν σίγουρο θα συνεχίσει την επιθετική περιφερειακή στρατηγική του - πράγμα που σημαίνει ότι ο Trump κινδυνεύει να βρεθεί και πάλι σε παρόμοια θέση

Η σημασία :

Έχει γίνει άκρως προφανές ότι το Ιράν επανεξέτασε τη στρατηγική του έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών τις τελευταίες έξι εβδομάδες.

Σκληρή αγάπη ΗΠΑ - Τουρκίας

 Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan επί 15 χρόνια κατάφερε να γκρεμίσει τη φήμη της χώρας του ως ισχυρό δυτικό σύμμαχο. Τώρα οι στενές στρατιωτικές σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι ένα σημείο καμπής που ωθεί την Ουάσιγκτον στην επανεκτίμηση των ευρύτερων σχέσεων της με την Άγκυρα.

 Το τελευταίο σημείο ανάφλεξης ήρθε αυτό το μήνα όταν ο υπουργός Άμυνας Pat Shanahan δήλωσε στον τούρκο υπουργό Άμυνας Hulusi Akar ότι η χώρα του θα εκδιωχθεί από το αμερικανικό πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35 αν δεν ακυρώσει την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400. Η Μόσχα αναφέρει ότι θα παραδώσει τους πυραύλους τον Ιούλιο και ότι οι ΗΠΑ έχουν ήδη σταματήσει την εκπαίδευση F-35 για τους Τούρκους πιλότους.

Αυτό διαταράσσει το πρόγραμμα F-35,

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...

Αυτήν τη φορά είναι εκλογές. Δεν είναι δημοσκόπηση, δεν είναι επικοινωνιακό τρικ, δεν είναι η ψεύτικη πληροφορία, που προσπαθεί να γίνει πραγματικότητα, διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη. Ο καθένας θα πάει μόνος στην κάλπη, μπορεί όχι ανεπηρέαστος από όσα έχουν ακουστεί, αλλά μόνος. Ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι μόνος μέσα στο παραβάν και ίσως πολύ πιο μόνος, όταν ανοίξουν οι κάλπες... 

Χωρίς τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τα media του, χωρίς τους επικοινωνιολόγους να διαμορφώνουν την πραγματικότητα, στην οποία φαντάζει καταλληλότερος και άριστος, όπως πριν από χρόνια πλασάρονταν κάποιοι άλλοι.

Μπροστά στην κάλπη ο Κυρ. Μητσοτάκης, δεν μπορεί να πείσει κανέναν πως περπατάει πάνω στη θάλασσα και κάνει θαύματα. Δεν υπάρχουν κάμερες, γραμμένες ομιλίες και χειροκροτήματα κονσέρβας. Φυσικά το ίδιο ισχύει για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Ζούμε εκείνη τη σκληρή στιγμή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην οποία ο πολίτης είναι έτοιμος να τιμωρήσει, να επιβραβεύσει και να εξουσιάσει. Οι εκλογές που γίνονται είναι οι πρώτες που θα καταγράψουν με φυσικό και ανόθευτο τρόπο τους πολιτικούς συσχετισμούς στην κοινωνία, ακυρώνοντας τη διαμεσολάβηση των ειδικών, των αναλυτών και των δημοκόπων.

ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥΓΝΩΣΤΕΣ ΟΛΩΝ

Τον Ιούλιο του 1945 ο πρωθυπουργός της Βρεττανίας, Ουίνστον Τσώρτσιλ, αμέσως μετά την ανάδειξή του σε πρωτεργάτη της νίκης κατά των ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχασε τις εκλογές.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η εσωτερική ήττα του, ακολούθησε την πλήρη επιβεβαίωσή του, με την ήττα και συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας. Τον Νοέμβριο του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχασε και αυτός τις εκλογές, αμέσως μετά την επιτυχία του να μεγαλώσει γεωγραφικά την Ελλάδα. Η αναφορά στις δύο αυτές μεγάλες προσωπικότητες του 20ού αιώνα (οι οποίες επανήλθαν πανηγυρικά στην εξουσία, υπό άλλες συνθήκες) δεν γίνεται για να συγκριθεί και πολύ περισσότερο για να δικαιολογηθεί, η ήττα του Αλέξη Τσίπρα, αλλά για να κατανοηθεί πως η ζωή και η πολιτική δεν αγαπούν ιδιαίτερα τις ευθύγραμμες αναγνώσεις, που καταλήγουν σε εύκολα και απλά συμπεράσματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια περίοδο που ήταν υποθηκευμένη η πορεία της, κατεστραμμένη η οικονομία της και εξαθλιωμένοι οι άνθρωποί της. Έχασε τη μάχη για τις ευρωεκλογές του 2019, έπειτα από τρεις αλλεπάλληλες νικηφόρες αναμετρήσεις, τον Ιανουάριο του 2015, τον Σεπτέμβριο του 2015 και φυσικά στο δημοψήφισμα (Ιούλιος 2015).

ΟΑΣΘ: Στη δημοσιότητα η λίστα με τα ρουσφέτια που ζητούσαν τα στελέχη της ΝΔ και τώρα ζητάνε τα ρέστα

Αναλυτικά στοιχεία για τα ρουσφέτια που ζητούσαν τα στελέχη της ΝΔ, έδωσε στη δημοσιότητα ο ΟΑΣΘ, με αφορμή τις δηλώσεις της Μαρίας Σπυράκη, σχετικά με «αδιαφανείς διαδικασίες προσλήψεων οδηγών». Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση του ΟΑΣΘ αναφέρεται:

«H εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας και ευρωβουλευτής Μαρία Σπυράκη επιτίθεται στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και στον ΟΑΣΘ για τις δρομολογημένες προσλήψεις οδηγών είτε από άγνοια είτε από περισσό θράσος.

Κατανοούμε ότι ενδεχομένως να αγνοεί τις πραγματικές ανάγκες του Ο.Α.Σ.Θ. Για το λόγο αυτόν τη συμβουλεύουμε να αντλεί τις πληροφορίες της από τα επίσημα στοιχεία του Οργανισμού και να μην αναπαράγει τα fake news γνωστών κύκλων καλοθελητών που συστηματικά επιχειρούν να ναρκοθετήσουν την εξυγίανση του ΟΑΣΘ.

Οφείλουμε να πληροφορήσουμε την κ. Σπυράκη ότι οι προσλήψεις που αναμένεται να προκηρυχθούν θα γίνουν με πλήρη διαφάνεια και με διαδικασίες ΑΣΕΠ όπως άλλωστε προβλέπεται και από τις διατάξεις του νόμου 4599/2019 που ψηφίστηκε στη Βουλή.

ΜΗΤΣΟΤΑΚΕΙΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΤΥΧΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Οι αγορές προεξοφλούν τη νίκη του, γι’ αυτό και αντιδρούν όπως αντιδρούν, δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σχολιάζοντας την επιτυχημένη έκδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου, αφού οι συνολικές προσφορές ξεπέρασαν τα 11,8 δισ. ευρώ, πάνω από τον στόχο, το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 3,9%, και το δημόσιο άντλησε 2,5 δισεκ. ευρώ!!

Φυσικά η πατρότητα της θεωρίας αυτής ανήκει όχι στον κύριο, αλλά στην κυρία Μαρέβα Μητσοτάκη, η οποία σε συνέντευξή της, μήνες πριν, είχε διαπιστώσει ανάκαμψη της οικονομίας, λόγω προεξόφλησης των αγορών, της ανόδου του Κυριάκου στην εξουσία.

Μετά όμως τις επανειλημμένες ατυχείς προβλέψεις-επιθυμίες του Κυριάκου, για το πότε θα γίνουν οι εκλογές και για το ότι δεν πρόκειται να βγούμε στις αγορές, για κάποιον λόγο, οικογενειακώς πλέον, είναι πεπεισμένοι γι’ αυτήν τους την πρόβλεψη, δηλαδή την εκλογική του νίκη. Και όπως σωστά θα έλεγε κι ο Τσώρτσιλ για τις προβλέψεις της οικογένειας Μητσοτάκη, «επιτυχία είναι να πηγαίνεις από τη μία αποτυχία στην άλλη, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου…».