Μόσχα και Άγκυρα ένα βήμα πιο κοντά στη ρήξη και τη σύγκρουση.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Τις τελευταίες ημέρες, η Τουρκία και το δίκτυο επιρροής της στα Τουρκικά, τα Αραβικά, τα Ρωσικά και τα Αγγλικά ΜΜΕ προσπαθεί να προωθήσει ένα νέο αφήγημα, κατηγορώντας τη Ρωσία για στρατολόγηση Σύριων μισθοφόρων και αποστολή τους στη Λιβύη.

Βασικά κατηγορεί τη Ρωσία ότι πράττει ακριβώς αυτό που αποδεδειγμένα πράττει  η Τουρκία. Η Άγκυρα προσλαμβάνει μαχητές από τις ομάδες που υποστηρίζει στην επαρχία Idlib της Συρίας, και τους στέλνει στη Λιβύη για να πολεμήσουν εξ ονόματος της Κυβερνήσεως Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του πρωθυπουργού Fayez al-Sarraj.

Έτσι, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η ρωσική διοίκηση στη Συρία είναι ύποπτη για δημιουργία ειδικής πολιτοφυλακής από τους κατοίκους της περιοχής για τη μετέπειτα συμμετοχή της στην ένοπλη σύγκρουση της Λιβύης.

Η πρώτη παρτίδα νεοσύλλεκτων έχει ήδη μεταβεί στη βορειοαφρικανική χώρα, σύμφωνα με τα αραβικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν ακόμη επιβεβαιώσεις.

Η κατάρρευση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Με την Τουρκία να εμπλέκεται όλο και περισσότερο σε συγκρούσεις με τους περιφερειακούς γείτονες της, δεν αρκεί πλέον να μιλάμε για μια κρίση στην εξωτερική της πολιτική, αλλά για την κατάρρευση της.

Η Τουρκία στερείται για μεγάλο χρονικό διάστημα μιας συμβατικής εξωτερικής πολιτικής. Εξετάζοντας τη συμπεριφορά της σε συγκρούσεις όπως η Συρία και η Λιβύη, η πολιτική της Τουρκίας βασίζεται σε πολιτοφυλακές και παραστρατιωτικές ομάδες. Το συμβατικό διπλωματικό σώμα έχει επιφορτιστεί απλά με την παροχή δημοσίων σχέσεων προώθησης αυτού του πολεμικού δόγματος.

Το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) της Τουρκίας ακολουθεί ένα ισλαμικό πρότυπο που στιγματίζει την παγκόσμια εικόνα του. Η ισλαμική προοπτική είναι από πολλές απόψεις ελαττωματική και από την αρχή έχει καταστεί σαφές ότι οι αδυναμίες της θα οδηγήσουν σε αδιέξοδο την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας. Οι κακές πολιτικές οδηγούν σε κακά αποτελέσματα. Μια ρεβιζιονιστική εξωτερική πολιτική μειώνει συνεχώς τη διεθνή εμπιστοσύνη σε μια χώρα και την φέρνει σε δύσκολη θέση. Όχι μόνο το ΑΚΡ, αλλά όλες οι θρησκευτικές σέχτες της Τουρκίας, θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να κερδίζεται από τη μόνιμη σύνδεση της θρησκείας με την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Η Λυκοφιλία και οι ρωγμές στις σχέσεις Τουρκίας - Ρωσίας.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan επισκέφθηκε το Κίεβο την περασμένη Δευτέρα και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, επίσκεψη η οποία θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ευρύτερη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας καθώς και στις σχέσεις της με την Ρωσία.

 Οι δύο πρόεδροι συζήτησαν τους τρόπους για την εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης και συνεργασίας σε τομείς όπως η άμυνα, καθώς ο ουκρανικός στρατός συνεχίζει τον αγώνα του εναντίον των ανταρτών που πρόσκεινται στη Ρωσία στην ανατολική περιοχή του Donetsk.

Κατά την περσινή συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη οι δύο χώρες έκαναν σημαντικές προσπάθειες για την αναζωογόνηση του όγκου των συναλλαγών, οι οποίες μειώθηκαν δραματικά μετά την έναρξη της σύγκρουσης στο Donetsk και την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία που ακολούθησε την ουκρανική επανάσταση το 2014.