Ο Dumb και ο Dumber στον ίδιο ρόλο.

 Αν η Ελλάδα περιμένει να διοργανωθούν συνομιλίες από αυτό το πρόσωπο, καλύτερα να σηκώσει λευκή σημαία από τώρα.

Γιατί ο Ερντογάν επιδιώκει μια νέα κρίση κάθε λίγο με την Ελλάδα στη Μεσόγειο;

 Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δημιουργεί μια κρίση κάθε μήνα με διαφορετικές χώρες, ως έναν τρόπο για την ικανοποίηση του εθνικισμού και του θρησκευτικού εξτρεμισμού και για να αποσπά την προσοχή του λαού του από την κατάρρευση της οικονομίας. Τον περασμένο Νοέμβριο, η Τουρκία υπέγραψε παράνομο μνημόνιο με την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη, με το οποίο διεκδικεί μία τεράστια περιοχή της Μεσογείου. Έτσι η Τουρκία ξεκίνησε μια πορεία σύγκρουσης με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ας δούμε πώς λειτουργεί η στρατηγική της «κρίσης του μήνα» για την Άγκυρα. Κάθε μήνα η ηγεσία επιλέγει είτε μια νέα εισβολή στο Ιράκ, είτε στη Συρία, ή να ενοχλήσει την Ελλάδα ή την Αίγυπτο ή την Κύπρο. Για παράδειγμα, στις 15 Ιουνίου η Άγκυρα ξεκίνησε την Επιχείρηση «Claw-Eagle», βομβαρδίζοντας χωριά σε όλο το βόρειο Ιράκ, ισχυριζόμενη ότι «εξουδετερώνει τους μαχητές του ΡΚΚ» καίτοι δεν υπήρχαν στοιχεία ότι το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) είχε πραγματοποιήσει πρόσφατες επιθέσεις. 

Η Τουρκία απλώς άρχισε να βομβαρδίζει με F-16 και drones, επειδή έπρεπε να αναθέσει στον στρατό του να κάνει κάτι κάθε μήνα. Από το δήθεν πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, η Άγκυρα χρησιμοποιεί τον στρατό της όσο το δυνατόν περισσότερο για να τον κρατήσει απασχολημένο. Για παράδειγμα, εισέβαλε στη Συρία με την Επιχείρηση «Euphrates Shield» το 2016 και το 2017. Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2018 εισέβαλε στην πόλη Afrin, στη βόρεια Συρία, εξαναγκάζοντας 160.000 Κούρδους να φύγουν από τα σπίτια τους. Το Afrin είναι τώρα κέντρο εμπορίας ανθρώπων και εθνοκάθαρσης, όπου οι μειονότητες αναγκάστηκαν να φύγουν από τους εξτρεμιστές της Συρίας που υποστηρίζονται από τους Τούρκους.

Η προσφυγή στη Χάγη για οριοθέτηση είναι γεωπολιτική αυτοκτονία και θέτει υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία των νησιών μας.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η κυριαρχία που ασκείται επάνω σε ένα κράτος είναι ενιαία ακόμη και όταν παρεμβάλλεται τρίτο κράτος, που σημαίνει ότι η οριοθέτηση δεν μπορεί να γίνει τμηματικά με το γειτονικό κράτος καθόσον υπάρχει συνέχεια νησιωτικού και ηπειρωτικού εδάφους, εκτός αν επιθυμεί η ηγεσία μας να εμφανίσει τη χώρα μας διεθνώς ότι δεν έχουμε ενιαία εδαφική και κρατική κυριαρχία.

Οι δηλώσεις κάθε κυβερνητικού αξιωματούχου συνιστούν διεθνή πρακτική και για αυτό οι διάφοροι υπουργοί και σύμβουλοι θα πρέπει να προσέχουν τι λένε δημοσίως. Μπορεί να τις επικαλεστεί οποιοδήποτε άλλο κράτος ευνοείται από αυτές σε διεθνή φόρα ή σε δικαιοδοτικά όργανα. Πρέπει να ξέρουν λοιπόν  και αν δεν το ξέρουν να το μάθουν, ότι δεν πρέπει να κάνουν δηλώσεις που είναι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, γιατί αφενός μεν δεν διαχειρίζονται την ατομική τους περιουσία αλλά το έδαφος και την κυριαρχία της Ελλάδας, αφετέρου δε ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας.

Διαφεύγει από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας ότι όταν συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη με την Τουρκία και επειδή δεν θα έχουμε συμφωνήσει για οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, το δικαστήριο θα εξετάσει τις «Ειδικές Περιστάσεις». Μέσα σε αυτές τις ειδικές περιστάσεις η Τουρκία θα καταθέσει όλες τις υποχωρήσεις που έχει κάνει η χώρα μας στις συμφωνίες οριοθέτησης που έχουν υπογραφεί με τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες και θα ζητήσει να ισχύσουν και στην μεταξύ μας οριοθέτηση.

Η έννοια της αποτροπής και η αποτελεσματικότητα της.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

 

Ορισμός

Αποτροπή είναι η πρακτική αποθάρρυνσης ή περιορισμού κάποιου από τη λήψη ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως ένοπλη επίθεση.

Αποτελεί αμυντική στρατηγική για τη δημιουργία κατάστασης κατά την οποία ο αντίπαλος έχει πεισθεί ότι το πιθανό όφελος τυχόν επίθεσης ή άλλης εχθρικής ενέργειας εκ μέρους του, θα είναι μικρότερο του πιθανού κόστους.

Η αποτροπή είναι μία από τις κύριες στρατηγικές αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Βασίζεται στην απειλή χρήσης βίας ή άλλων απειλών από το ένα μέρος προκειμένου να πεισθεί το άλλο μέρος να απέχει από συγκεκριμένες εχθρικές ενέργειες. Αποτελεί κεντρική έννοια στη διεθνή ασφάλεια και έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στη χρήση των πυρηνικών όπλων.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δύο περιπτώσεις :

• Αμέσου αποτροπής. Όταν ένα κράτος προσπαθεί να αποτρέψει τις επιθέσεις στην επικράτεια του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, εντός της εδαφικής κυριαρχίας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της η ίδια η Ελλάδα.

• Εκτεταμένης αποτροπής. Όταν στοχεύει στην  αποθάρρυνση επιθέσεως σε τρίτους, όπως συμμάχους ή εταίρους.

Πρωτόκολλο Φλωρεντίας 17ης Δεκεμβρίου 1913.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η Συνθήκη του Λονδίνου (30/05/1913) είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο καθόρισε την οροθετική γραμμή η οποία παραχώρησε την Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία. Η Ελλάδα αν και διαμαρτυρήθηκε έντονα, τελικά το αποδέχθηκε.

Η Διεθνής Οροθετική Επιτροπή ξεκίνησε τις εργασίες της στο Μοναστήρι, με σχετική καθυστέρηση, στις 4 Οκτωβρίου 1913, όταν ανακοινώθηκαν και οι όροι υπό τους οποίους θα διεξαγόταν η έρευνα της Επιτροπής στους κατοίκους της Βόρειας Ηπείρου. Σύμφωνα με αυτούς, η Επιτροπή δεν θα δεχόταν καμία άλλη ελληνική ή αλβανική επιτροπή, ενώ κατά τη διάρκεια της έρευνας στα χωριά της περιοχής δεν θα συνόδευε την Επιτροπή κανένα άτομο ελληνικής ή αλβανικής καταγωγής. Οι συζητήσεις των μελών της Επιτροπής θα παρέμεναν μυστικές, η δε απόφαση για το επόμενο χωριό θα λαμβανόταν μετά την αναχώρηση από το προηγούμενο.

Συνθήκη Λονδίνου 1913, η φυλακή των Ηπειρωτών της Β. Ηπείρου

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, κυρίως με τις ανιστόρητες και επικίνδυνες κορόνες των γειτόνων αλλά και τα οράματα τους για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας».

Θα χαρακτηρίζαμε την Αλβανία, ένα «μικρό ταραξία των Βαλκανίων». O «μεγάλος ταραξίας των Βαλκανίων» βέβαια είναι χωρίς αντίπαλο η Τουρκία, υποκινητής και αρωγός συχνά των Αλβανών στα επεκτατικά σχέδιά τους.

Πώς όμως έγινε η χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου; Από ποια έγγραφα καθορίζονται τα ελληνικά και τα αλβανικά εδάφη στην Ήπειρο;

Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17/12/1913), ίσως για πρώτη φορά κάνει την εμφάνιση του στο διαδίκτυο. Για να ξέρουμε που πατάμε και να βλέπουμε ότι για μία ακόμη φορά η Ελλάδα βρέθηκε «ριγμένη» και έγινε έρμαιο των διαθέσεων των τότε ισχυρών...

Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, μεγάλες δυνάμεις των αρχών του 20ου αιώνα, έδειχναν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στη Χερσόνησο του Αίμου κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

Κουρδιστάν και Κούρδοι. Ένα έθνος χωρίς πατρίδα.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Αν και αυτό είναι μόνο εν μέρει αληθινό, έχει ειπωθεί πολλάκις ότι οι Κούρδοι είναι ένα έθνος χωρίς σύνορα. Φυσικά, είναι πολίτες μεγάλου αριθμού χωρών, αυτών που περιβάλλουν την πατρίδα τους στη Μέση Ανατολή και εκείνων που ζούνε πολύ πιο μακριά. Για τους Κούρδους , ένα έθνος περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων που παρά την κοινή τους κουλτούρα, μιλούν διαφορετικές γλώσσες, ασκούν διαφορετικές θρησκείες, συνυπογράφουν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και κατέχουν διαφορετικά διαβατήρια, η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι οι Κούρδοι, έχοντας αφομοιωθεί σε χώρες που δεν θεωρούν δικές τους, τείνουν να είναι πολίτες στο όνομα αλλά όχι στην πράξη. Υπόκεινται επομένως σε διακρίσεις και σε πλήρη καταπίεση. Στην Τουρκία, τα προγράμματα σπουδών της κουρδικής γλώσσας εξακολουθούν να απαγορεύονται στα περισσότερα σχολεία. Στο Ιράκ, περίπου 50.000 έως 100.000 Κούρδοι σκοτώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κατά τη διάρκεια της εκστρατείας al-Anfal του Σαντάμ Χουσεΐν. Στο Ιράν, περίπου 1.200 Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι εκτελέστηκαν μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979.

Κρείττον του λαλείν το σιγάν.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

 

Όσοι δεν γνωρίζουν τα μυστικά του τόξου Κρήτη – Κάρπαθος – Ρόδος – Σύμπλεγμα Καστελορίζου και πλειοδοτούν υπέρ της μειωμένης επήρειας των νησιών, καλύτερα να βγάλουν το σκασμό.

Πέραν της εξασφάλισης της συνέχειας των ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου, η ΑΟΖ νότια του προαναφερθέντος τόξου κρύβει κάτι ακόμη στα σπλάχνα της και αυτό το κάτι ακούει στο όνομα «Υδρίτες Μεθανίου».

Οι υδρίτες μεθανίου αποτελούνται από παγόβουνα που εμφανίζονται σε υπεδάφιες αποθέσεις, όπου οι συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης είναι ευνοϊκές για το σχηματισμό τους. Εάν ο πάγος αυτός απομακρυνθεί από αυτό το περιβάλλον θερμοκρασίας/πίεσης καθίσταται ασταθής. Υδρίτες έχουν ανακαλυφθεί τόσο σε θαλάσσια βάθη 300 έως 500 μέτρων με θερμοκρασίες, μικρότερες από -0,15 βαθμούς κελσίου, όσο και σε περιοχές με βάθος 2000 - 2500 μέτρων και με θερμοκρασίες πυθμένα 13,8 έως 16,8 βαθμούς κελσίου.

Ανάλυση Συμφωνίας 24ης Μαΐου 1977 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδος - Ιταλίας

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ένα από τα επίκαιρα θέματα αυτών των ημερών είναι η ιστορική συμφωνία οριοθετήσεως της ΑΟΖ Ελλάδος – Ιταλίας, η οποία όπως αφέθηκε να εννοηθεί, είναι απλή επικαιροποίηση της αντίστοιχης συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Ελλάδος – Ιταλίας η οποία υπεγράφη την 24^η Μαΐου 1977 και τέθηκε σε ισχύ την 12^η Νοεμβρίου 1980.

Μέχρι να δημοσιευτεί το κείμενο της συμφωνίας για την ΑΟΖ, θα προσπαθήσω να κάνω μία ανάλυση της συμφωνίας του 1977 για την Υφαλοκρηπίδα.

Αυτές είναι οι συμφωνηθείσες συντεταγμένες των 16 σημείων οριοθέτησης της Υφαλοκρηπίδας :

      Point    Latitude N      Longitude East

          1        39° 57.7'             18° 57.5'

          2        39° 52.4'             18° 56.1'

          3        39° 49.0'             18° 54.9'

          4        39° 17.3'             18° 55.6'

          5        39° 02.0'             18° 54.0'

          6        38° 30.0'             18° 43.9'

          7        37° 52.0'             18° 28.6'

          8        37° 21.3'             18° 17.0'

          9        36° 59.5'             18° 19.1'

          10      36° 54.4'             18° 19.2'

          11      36° 45.0'             18° 18.6'

          12      36° 26.5'             18° 18.0'

          13      36° 24.1              18° 17.7'

          14      36° 11.0'             18° 15.7'

          15      36° 09.0'             18° 15.7'

          16      35° 34.2'             18° 20.7'

Το συμφωνηθέν όριο της Υφαλοκρηπίδας Ελλάδας - Ιταλίας απεικονίζεται στο συνημμένο χάρτη μεγέθους σελίδας. Οι επίσημοι χάρτες που απεικονίζουν τη διαχωριστική γραμμή προσαρτήθηκαν στην αρχική συμφωνία. Οι μετρήσεις που χρησιμοποιούνται σε αυτήν τη μελέτη βασίζονται σε διαγράμματα και γεωδαιτικές παραμέτρους διαφορετικές από αυτές που χρησιμοποιούνται από τα μέρη της συμφωνίας. Ελαφρές αποκλίσεις μπορεί, επομένως, να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε σύγκριση των χαρτών.

Το όριο της υφαλοκρηπίδας αποτελείται από δέκα έξη (16) σημεία, δεκαπέντε πέντε (15) τμήματα, δεκατέσσερα (14) σημεία στροφής, δύο (2) τερματικά σημεία και εκτείνεται σε μια γενική κατεύθυνση Βορρά-Νότου για 268 ναυτικά μίλια. Το βάθος του νερού στην περιοχή των ορίων κυμαίνεται από 800 έως 4.000 μέτρα περίπου.

Το βόρειο τερματικό σημείο (σημείο 1) είναι το σημείο της πλησιέστερης προσέγγισης στις ακτές της Ελλάδας και της Ιταλίας. Βρίσκεται 22,0 ναυτικά μίλια από τον κόλπο του Otranto και 20,1 ναυτικά μίλια από τη νήσο Οθωνοί. Το νότιο  τερματικό σημείο (σημείο 16) βρίσκεται 168,9 ναυτικά μίλια από την ακτή Capo Passero της Σικελίας και 163,4 ναυτικά μίλια από το ελληνικό νησί Σταμφάνι νότια της Ζακύνθου.

Ο Ερντογάν θα αντιμετωπίσει την ώρα της κρίσης για τις αδίστακτες πολιτικές του.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan πυροδοτεί ταραχές στην προσπάθεια του να υπονομεύσει την ασφάλεια και τη σταθερότητα των αραβικών χωρών, όπου επιδιώκει να διεκδικήσει τον εαυτό του ως Οθωμανό Σουλτάνο, καθώς και χωρών εκτός μουσουλμανικής επικράτειας όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.

Οι δυνάμεις του ισχυρού ανδρός της Τουρκίας έχουν επιφέρει καταστροφές στις εξαθλιωμένες από τους πολέμους χώρες της Συρίας και της Λιβύης, ενώ παρεμβαίνουν στο βόρειο Ιράκ και δημιουργούν στρατιωτική βάση στο Κατάρ.

Η Τουρκία διατηρεί στρατιωτική παρουσία στη Συρία και τη Λιβύη. Ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε διασυνοριακές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία τον Οκτώβριο και τον Ιανουάριο στο όνομα της εθνικής ασφάλειας. Η Τουρκία έχει επίσης αναπτύξει ανταρτικές συμμαχικές δυνάμεις από Σύριους μαχητές που αγωνίζονται στον τελευταίο προμαχώνα της Συρίας, την επαρχία Idlib, και στη Λιβύη για να ενισχύσει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, η οποία συγκρούεται με τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης (LNA), με επικεφαλής τον στρατηγό Khalifa Haftar.

Ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου για το καθεστώς των Ε/Τ συνόρων στον Έβρο.

Προσκεκλημένος στο Δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων με το δημοσιογράφο Γιώργο Γκόντζο, στην εκπομπή του “ΟΤΙ ΠΕΙΣ ΕΣΥ”, ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου για το καθεστώς των Ε/Τ συνόρων στον Έβρο.

Ο Έβρος ποταμός και η οροθέτηση των συνόρων Ελλάδος – Τουρκίας στη Θράκη.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Το μόνο που γνωρίζουν αρκετοί σύγχρονοι Έλληνες για τον Έβρο, είναι η γνωστή απειλή της εκάστοτε εξουσίας «Θα σε στείλω εξορία στον Έβρο» και τίποτε περισσότερο.

Διάβασα πολλά αυτές τις ημέρες για την κατάληψη ή καταπάτηση Ελληνικού εδάφους από τούρκους στρατοχωροφύλακες, για Συνθήκη της Λωζάνης, για επιτροπή συνόρων, για κατασκευή φράχτη και άλλα διάφορα που δημιουργούν σύγχυση και ανησυχία στον Έλληνα αναγνώστη.

 

Η Έλληνο – Τουρκική μεθόριος μήκους 203 χλμ. στη Θράκη οροθετήθηκε οριστικά με τη Συνθήκη της Λωζάνης η οποία υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της Σοβιετικής Ένωσης. Συγκεκριμένα στην παράγραφο 2 του άρθρου 2 της συνθήκης αναφέρεται :

Σύνορα Ελλάδος – Τουρκίας στη Θράκη

•   Από το σημείο ενώσεως των συνόρων Τουρκίας, Βουλγαρίας και Ελλάδος μέχρι της συμβολής του Άρδα και του Έβρου: ο ρους του Έβρου.

• Εκείθεν προς τα άνω του Άρδα μέχρι σημείο επί του ποταμού τούτου ορισθησομένου επί του εδάφους εγγύτατα προς το χωρίον Τσουρέκ‐κιοϊ: ο ρους του Άρδα.

• Εκείθεν Νοτιοανατολικώς μέχρι σημείου επί του Έβρου εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου προς τα κάτω του Βόσνα κιοϊ: γραμμή αισθητώς ευθεία αφίνουσα εν Τουρκία το χωρίον Βόσνα‐κιοϊ. Το χωρίον Τσουρέκ‐κιοϊ θα παραχωρηθή εις την Ελλάδα ή εις την Τουρκίαν, καθʹ όσον η πλειονότης του πληθυσμού ήθελεν αναγνωρισθή ελληνική ή τουρκική υπό της εν τω άρθρω 5 προβλεπομένης επιτροπής, μη συνυπολογιζομένων των μεταναστευσάντων εις το χωρίον τούτο μετά την 11 ην Οκτωβρίου 1922.

• Εκείθεν μέχρι του Αιγαίου: ο ρους του Έβρου.

Τι συμβαίνει με την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας και τον Ελληνισμό της Β/Η;

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Συμπληρώθηκαν 106 χρόνια από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας και ακόμη το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί, όταν τα άλλα δύο ζητήματα είχαν αίσιο τέλος. Το Αυστριακό λύθηκε το 1955 με την ουδετερότητα της και το Γερμανικό το 1991 με την ένωση των δύο Γερμανιών.

Το Πρωτόκολλο υπογράφηκε στην Κέρκυρα στις 17 Μαΐου 1914, ανάμεσα στην  Αλβανική κυβέρνηση, την οποία εκπροσωπούσε ο πρίγκιπας Wied (Vidi I) και του Γεωργίου Χρηστάκη - Ζωγράφου, προέδρου της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου». Με την συνυπογραφή αυτή, τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα στην Αλβανική χωροφυλακή και τους Ιερούς Λόχους της Β/Η και παραχωρήθηκε αριθμός δικαιωμάτων και προνομίων στον Ελληνικό τοπικό πληθυσμό της Βορείου Ηπείρου.

 

Οι Πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων ανήγγειλαν στην Ελλάδα ότι οι κυβερνήσεις των εγκρίνουν το Πρωτόκολλο και η Αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου.

Η περιοχή της Βορείου Ηπείρου απέκτησε επίσημα την αυτονομία της υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Vidi Ι της Αλβανίας, με δικαιώματα μεταξύ των οποίων :

•  Στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή.
•  Απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη ντόπιους στην περιοχή, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου ή επανάστασης.
•  Διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική.
•  Θρησκευτική διδασκαλία μόνο στα ελληνικά.

Ο Ερντογάν, ο Μουσταφά Κεμάλ και η Ελλάδα.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Εν όψει της συμπληρώσεως της πρώτης εκατονταετηρίδας του νεότερου τουρκικού κράτους το 2023 και της μεγαλομανίας του Ερντογάν, ο οποίος φιλοδοξεί πάντοτε να ξεπεράσει τον Μουσταφά Κεμάλ, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας και μια από τις πλέον ιστορικές φιγούρες της χώρας, παρατηρούμε τις εναγώνιες προσπάθειες του με κάθε κόστος να επιτύχει κάτι σημαντικό στην τρέχουσα ιστορία, είτε αυτό θα είναι η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε η αναθεώρηση της Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, είτα η προσάρτηση ξένων εδαφών ή/και θαλασσίων ζωνών στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

Τα όνειρα του ξεκίνησαν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και την Αραβική Άνοιξη. Ένα κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (Δεκέμβριος 2010), κατά τη διάρκεια των οποίων ο Ερντογάν προσπάθησε να χειραγωγήσει το μουσουλμανικό στοιχείο και να εμφανιστεί ως ο ηγέτης του. Η προσπάθεια αυτή ναυάγησε όταν ο στρατηγός Αμπντούλ Φατάχ Σίσι, ως επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Αιγύπτου, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκδίωξη του τότε Αιγύπτιου πρόεδρου Μοχάμεντ Μόρσι με στρατιωτικό πραξικόπημα (Ιούλιος 2013) αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας.

Στο ράφι το θέμα των S-400 Τουρκίας λόγω κορωνοϊού;

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Τα σχέδια της Τουρκίας για μετάβαση στο ρωσικό σύστημα πυραυλικής άμυνας S-400 έχουν καθυστερήσει λόγω της πανδημίας COVID-19, πλην όμως η Άγκυρα φαίνεται ότι δεν έχει καμία πρόθεση να υλοποιήσει την απόφαση ενεργοποίησης των συστημάτων αυτών, η οποία απειλεί την επιβολή αμερικανικών κυρώσεων.

Η Ουάσιγκτον έχει ήδη απειλήσει την Άγκυρα με κυρώσεις και σε πρώτη φάση απέβαλε πέρυσι την Τουρκία από το πρόγραμμα κατασκευής και προμήθειας των μαχητικών αεροσκαφών 5^ης γενιάς F-35, όταν η Τουρκία προμηθεύτηκε τους S-400, οι οποίοι όπως υποστηρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι συμβατοί με τα συστήματα του ΝΑΤΟ και απειλούν τις δυνατότητες stealth  του νέου αυτού μαχητικού αεροσκάφους.

Το 2019 η Τουρκία είχε ανακοινώσει ότι θα θέσει σε λειτουργία τα ρωσικά αυτά πυραυλικά αμυντικά συστήματα τον Απρίλιο 2020. Ανώτερος τούρκος αξιωματούχος δήλωσε πρόσφατα στο Reuters  ότι : «Δεν πρόκειται να υπαναχωρήσουμε στην απόφαση μας να ενεργοποιήσουμε τους S-400, αλλά λόγω του COVID-19 το σχέδιο μας για την ενεργοποίηση τους τον Απρίλιο του 2020 θα καθυστερήσει».

Οι παλινωδίες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και οι επιπτώσεις στα κρίσιμα οπλικά της συστήματα.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα εξοπλιστικά προγράμματα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ως μοχλό πίεσης στον υπολογισμό της εξωτερικής της πολιτικής τη δεκαετία του 1990. Δηλαδή αγοράζει από την Γαλλία ή τη Γερμανία για να ενισχύσει τη διαδικασία ένταξης της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αγοράζει από το Ισραήλ για να ενισχύσει τη στρατηγική της εταιρική σχέση,  αγοράζει από τις ΗΠΑ για να διατηρήσει την αμερικανική πολιτική υποστήριξη και ούτω καθεξής. 

Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, η Τουρκία δεν είναι πλέον αγοραστής έτοιμων (off-the-shelf ) οπλικών συστημάτων, πλην όμως η εξωτερική της πολιτική εξακολουθεί να περιστρέφεται περί τον τομέα των προμηθειών αμυντικού υλικού.

Οι απώλειες και το μέλλον των τουρκικών επιχειρήσεων.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο αυξημένος αριθμός απωλειών που υπέστη ο τουρκικός στρατός τους τελευταίους μήνες σε τρία μέτωπα που έχει εμπλακεί, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη εσωτερική αντίθεση των πολιτικών δυνάμεων και των λαϊκών στρωμάτων στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας σε περιοχές εκτός των συνόρων της.

Από τις αρχές του τρέχοντος έτους, οι απώλειες τούρκων στρατιωτικών που έλαβαν χώρα στις επιχειρήσεις στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ιρακινό Κουρδιστάν όπου αναπτύχθηκαν οι ένοπλες δυνάμεις της, σημείωσαν σημαντική αύξηση.

Δεδομένης της προφανούς αποστροφής της Τουρκίας στις αυξανόμενες απώλειες, ο αριθμός των θανάτων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη εγχώρια αντίθεση στις ολοένα και πιο επικίνδυνες βλέψεις της Άγκυρας πέρα ​​από τα σύνορα της.

Γιατί η κάρτα προσφυγικής απειλής του Ερντογάν έχει λήξει.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Το γραφείο του κυβερνήτη Αδριανούπολης ανακοίνωσε στις 17 Μαρτίου ότι 147.132 μετανάστες είχαν περάσει στην Ελλάδα από τις 28 Φεβρουαρίου, όταν η Άγκυρα δήλωσε ότι θα ανοίξει τα σύνορα της στους πρόσφυγες.

Ο Erdogan είχε δηλώσει στις 29 Φεβρουαρίου ότι η επιχείρηση ήταν σε εξέλιξη λέγοντας: «Είχαμε πει πριν από μήνες ότι θα αναγκαστούμε να ανοίξουμε τις πύλες εάν συνεχίσουμε έτσι. Δεν μας πίστεψαν. Και τι κάναμε χθες; Ανοίξαμε τις πύλες. Ο αριθμός των μεταναστών που διασχίζουν τα σύνορα προς την Ελλάδα έχει φτάσει τις 18.000 από σήμερα το πρωί.»

Από το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου, δωρεάν λεωφορεία άρχισαν να μεταφέρουν εκατοντάδες πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη στα ελληνικά σύνορα, ενώ οι σκηνές μεταδίδονταν ζωντανά από πολλά τουρκικά κανάλια, τα οποία προφανώς είχαν ειδοποιηθεί εκ των προτέρων για το τι θα συμβεί.

25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Άρθρο - Ομιλία του Αντιστρατήγου (ε.α.) Αντώνη Βασιλείου*.

ΜΝΗΜΗ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Η μνήμη υπήρξε πάντοτε για τον νοήμονα άνθρωπο, το μεγαλύτερο όπλο του στον αγώνα της προόδου και του πολιτισμού. Αυτό δε που αποτελεί η μνήμη για τον κάθε άνθρωπο, είναι για τον κάθε λαό η ιστορία του. Δια μέσω της ιστορίας οι λαοί αποκτούν γνώση των δυνάμεων τους και των ιδιοτήτων τους στα εμπόδια, τις δοκιμασίες και τις κατακτήσεις κατά το πέρασμα των αιώνων. Αυτή η γνώση έχει την αξία της συνειδήσεως, της εθνικής συνειδήσεως, διότι οι δυνάμεις και η πραγματικότητα του παρόντος, είναι αναπόσπαστοι προς το παρελθόν, αφού είναι αποτέλεσμα που διαμορφώθηκε στο παρελθόν. Το να κλείσει ένας λαός την ιστορία του, θα ήταν σαν να ήθελε να ξαναδημιουργηθεί από το χάος. Και αν θα θέλαμε να αχρηστεύσουμε τη μνήμη μας, με αυτό τον τρόπο, δεν θα μπορούσαμε να καταστρέψουμε το παρελθόν, αφού αυτό ούτως ή άλλως υπήρξε, απλούστατα, θα αγνοούσαμε τους εαυτούς μας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η γνώση της Ιστορίας εξυπηρετεί ουσιαστικά την εθνική συνείδηση ενός λαού. Και η ιστορία κατά το μεγαλύτερο ποσοστό της, ερευνά τις περιόδους κατά τις οποίες τελέστηκαν οι μεγάλοι αγώνες της ύπαρξης και τις προόδου. Αγώνες οι οποίοι δημιούργησαν νέες καταστάσεις. Αυτές τις περιόδους τις ονομάζουμε μεγάλους ιστορικούς σταθμούς.

Στην μακρόχρονη ιστορία του ελληνικού Έθνους, ο τελευταίος μεγάλος ιστορικός σταθμός υπήρξε ο αγώνας της ανεξαρτησίας, η Επανάσταση του 1821. Τότε που ο ελληνισμός, αποφασισμένος να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει, ανέτρεψε το μουσουλμανικό στοιχείο, το οποίο τον καταδίκαζε αργά αλλά σταθερά, στον φυλετικό αφανισμό και δημιούργησε την απαρχή μιας νέας περιόδου στην ιστορία του.

Είναι ο Ερντογάν ο πιο «προσβεβλημένος» ηγέτης του κόσμου;

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η σκληρή ρητορεία του προέδρου Ερντογάν κατά των αντιπάλων του είναι ευρέως γνωστή στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Ωστόσο, ένα δραματικό περιστατικό στο τουρκικό κοινοβούλιο πριν λίγες ημέρες, έδωσε πληροφορίες για την τύχη εκείνων που τολμούν να χρησιμοποιήσουν την ίδια ρητορική εναντίον του.

Στις 4 Μαρτίου, βουλευτής του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) επέκρινε τον Ερντογάν χρησιμοποιώντας τα ίδια λόγια με τα οποία ο πρόεδρος συνήθιζε να προσβάλει τον ηγέτη του CHP. Ως αποτέλεσμα βουλευτής από το κυβερνόν κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) χτύπησε πολλές φορές τον βουλευτή του CHP Engin Ozkoc και ακολούθησε εισαγγελική παραγγελία για έρευνα εναντίον του Ozkoc με την κατηγορία της «προσβολής του προέδρου».

Όποιος φοβάται τον πόλεμο, τον έχει ήδη χάσει πριν ακόμη τον αρχίσει.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η Τουρκία εφαρμόζει την εισβολή και κατοχή εδαφών άλλων κρατών δια αντιπροσώπων. Αυτό έκανε στην Συρία, αυτό έκανε στη Λιβύη και αυτό προσπαθεί να κάνει στην Ελλάδα.

Προσπαθεί υπό το πρόσχημα των προσφύγων και μεταναστών να εισάγει στην πατρίδα μας ομάδες κρούσης, τις οποίες σε δεύτερη φάση θα εξοπλίσει και η συνέχεια είναι γνωστή από την εμπειρία της Συρίας και της Λιβύης.

Η μεθοδολογία του περιλαμβάνει ομάδες διάρρηξης συνόρων οι οποίες συγκροτούνται από μετανάστες τους οποίους συγκέντρωσε στη χώρα, μετά από άνοιγμα της βίζας με διάφορες υπανάπτυκτες μουσουλμανικές χώρες. Την ημέρα επιχειρούν μαζικά βάζοντας μπροστά τα γυναικόπαιδα και πίσω ακολουθούν άνδρες ηλικίας από 18 έως 40 ετών, ενώ τη νύκτα επιχειρούν μόνο άνδρες.

Μην πέφτουμε θύματα της τουρκικής προπαγάνδας. Οι Τούρκοι επεξεργάζονται τα βίντεο για να πλήξουν την εικόνα της χώρας μας για καταπάτηση των δικαιωμάτων των προσφύγων. Δηλαδή εργαλειοποιεί στο μέγιστο βαθμό τους μετανάστες και πρόσφυγες για να αποσταθεροποιήσει τη χώρα στόχο της. Την ίδια περίπου μεθοδολογία εφήρμοσε στη Συρία και στη Λιβύη, την ίδια εφαρμόζει και στην Ελλάδα. Δεχόμαστε εισβολή και δεν ισχύουν οι διατάξεις για την προστασία προσφύγων όταν μαζικά και με φανερή την στήριξη της γείτονος χώρας προσπαθούν να εισέλθουν στη χώρα μας. Το άρθρο 78 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρει συγκεκριμένα:

Μόσχα και Άγκυρα ένα βήμα πιο κοντά στη ρήξη και τη σύγκρουση.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Τις τελευταίες ημέρες, η Τουρκία και το δίκτυο επιρροής της στα Τουρκικά, τα Αραβικά, τα Ρωσικά και τα Αγγλικά ΜΜΕ προσπαθεί να προωθήσει ένα νέο αφήγημα, κατηγορώντας τη Ρωσία για στρατολόγηση Σύριων μισθοφόρων και αποστολή τους στη Λιβύη.

Βασικά κατηγορεί τη Ρωσία ότι πράττει ακριβώς αυτό που αποδεδειγμένα πράττει  η Τουρκία. Η Άγκυρα προσλαμβάνει μαχητές από τις ομάδες που υποστηρίζει στην επαρχία Idlib της Συρίας, και τους στέλνει στη Λιβύη για να πολεμήσουν εξ ονόματος της Κυβερνήσεως Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του πρωθυπουργού Fayez al-Sarraj.

Έτσι, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η ρωσική διοίκηση στη Συρία είναι ύποπτη για δημιουργία ειδικής πολιτοφυλακής από τους κατοίκους της περιοχής για τη μετέπειτα συμμετοχή της στην ένοπλη σύγκρουση της Λιβύης.

Η πρώτη παρτίδα νεοσύλλεκτων έχει ήδη μεταβεί στη βορειοαφρικανική χώρα, σύμφωνα με τα αραβικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν ακόμη επιβεβαιώσεις.

Η κατάρρευση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Με την Τουρκία να εμπλέκεται όλο και περισσότερο σε συγκρούσεις με τους περιφερειακούς γείτονες της, δεν αρκεί πλέον να μιλάμε για μια κρίση στην εξωτερική της πολιτική, αλλά για την κατάρρευση της.

Η Τουρκία στερείται για μεγάλο χρονικό διάστημα μιας συμβατικής εξωτερικής πολιτικής. Εξετάζοντας τη συμπεριφορά της σε συγκρούσεις όπως η Συρία και η Λιβύη, η πολιτική της Τουρκίας βασίζεται σε πολιτοφυλακές και παραστρατιωτικές ομάδες. Το συμβατικό διπλωματικό σώμα έχει επιφορτιστεί απλά με την παροχή δημοσίων σχέσεων προώθησης αυτού του πολεμικού δόγματος.

Το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) της Τουρκίας ακολουθεί ένα ισλαμικό πρότυπο που στιγματίζει την παγκόσμια εικόνα του. Η ισλαμική προοπτική είναι από πολλές απόψεις ελαττωματική και από την αρχή έχει καταστεί σαφές ότι οι αδυναμίες της θα οδηγήσουν σε αδιέξοδο την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας. Οι κακές πολιτικές οδηγούν σε κακά αποτελέσματα. Μια ρεβιζιονιστική εξωτερική πολιτική μειώνει συνεχώς τη διεθνή εμπιστοσύνη σε μια χώρα και την φέρνει σε δύσκολη θέση. Όχι μόνο το ΑΚΡ, αλλά όλες οι θρησκευτικές σέχτες της Τουρκίας, θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να κερδίζεται από τη μόνιμη σύνδεση της θρησκείας με την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Η Λυκοφιλία και οι ρωγμές στις σχέσεις Τουρκίας - Ρωσίας.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan επισκέφθηκε το Κίεβο την περασμένη Δευτέρα και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, επίσκεψη η οποία θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ευρύτερη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας καθώς και στις σχέσεις της με την Ρωσία.

 Οι δύο πρόεδροι συζήτησαν τους τρόπους για την εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης και συνεργασίας σε τομείς όπως η άμυνα, καθώς ο ουκρανικός στρατός συνεχίζει τον αγώνα του εναντίον των ανταρτών που πρόσκεινται στη Ρωσία στην ανατολική περιοχή του Donetsk.

Κατά την περσινή συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη οι δύο χώρες έκαναν σημαντικές προσπάθειες για την αναζωογόνηση του όγκου των συναλλαγών, οι οποίες μειώθηκαν δραματικά μετά την έναρξη της σύγκρουσης στο Donetsk και την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία που ακολούθησε την ουκρανική επανάσταση το 2014.