Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Ο Ερντογάν, ο Μουσταφά Κεμάλ και η Ελλάδα.


Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Εν όψει της συμπληρώσεως της πρώτης εκατονταετηρίδας του νεότερου τουρκικού κράτους το 2023 και της μεγαλομανίας του Ερντογάν, ο οποίος φιλοδοξεί πάντοτε να ξεπεράσει τον Μουσταφά Κεμάλ, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας και μια από τις πλέον ιστορικές φιγούρες της χώρας, παρατηρούμε τις εναγώνιες προσπάθειες του με κάθε κόστος να επιτύχει κάτι σημαντικό στην τρέχουσα ιστορία, είτε αυτό θα είναι η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε η αναθεώρηση της Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, είτα η προσάρτηση ξένων εδαφών ή/και θαλασσίων ζωνών στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Τα όνειρα του ξεκίνησαν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και την Αραβική Άνοιξη. Ένα κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (Δεκέμβριος 2010), κατά τη διάρκεια των οποίων ο Ερντογάν προσπάθησε να χειραγωγήσει το μουσουλμανικό στοιχείο και να εμφανιστεί ως ο ηγέτης του. Η προσπάθεια αυτή ναυάγησε όταν ο στρατηγός Αμπντούλ Φατάχ Σίσι, ως επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Αιγύπτου, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκδίωξη του τότε Αιγύπτιου πρόεδρου Μοχάμεντ Μόρσι με στρατιωτικό πραξικόπημα (Ιούλιος 2013) αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας.

Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Στο ράφι το θέμα των S-400 Τουρκίας λόγω κορωνοϊού;


Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Τα σχέδια της Τουρκίας για μετάβαση στο ρωσικό σύστημα πυραυλικής άμυνας S-400 έχουν καθυστερήσει λόγω της πανδημίας COVID-19, πλην όμως η Άγκυρα φαίνεται ότι δεν έχει καμία πρόθεση να υλοποιήσει την απόφαση ενεργοποίησης των συστημάτων αυτών, η οποία απειλεί την επιβολή αμερικανικών κυρώσεων.
Η Ουάσιγκτον έχει ήδη απειλήσει την Άγκυρα με κυρώσεις και σε πρώτη φάση απέβαλε πέρυσι την Τουρκία από το πρόγραμμα κατασκευής και προμήθειας των μαχητικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35, όταν η Τουρκία προμηθεύτηκε τους S-400, οι οποίοι όπως υποστηρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι συμβατοί με τα συστήματα του ΝΑΤΟ και απειλούν τις δυνατότητες stealth  του νέου αυτού μαχητικού αεροσκάφους.
Το 2019 η Τουρκία είχε ανακοινώσει ότι θα θέσει σε λειτουργία τα ρωσικά αυτά πυραυλικά αμυντικά συστήματα τον Απρίλιο 2020. Ανώτερος τούρκος αξιωματούχος δήλωσε πρόσφατα στο Reuters  ότι : «Δεν πρόκειται να υπαναχωρήσουμε στην απόφαση μας να ενεργοποιήσουμε τους S-400, αλλά λόγω του COVID-19 το σχέδιο μας για την ενεργοποίηση τους τον Απρίλιο του 2020 θα καθυστερήσει».

Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Οι παλινωδίες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και οι επιπτώσεις στα κρίσιμα οπλικά της συστήματα.


Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα εξοπλιστικά προγράμματα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ως μοχλό πίεσης στον υπολογισμό της εξωτερικής της πολιτικής τη δεκαετία του 1990. Δηλαδή αγοράζει από την Γαλλία ή τη Γερμανία για να ενισχύσει τη διαδικασία ένταξης της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αγοράζει από το Ισραήλ για να ενισχύσει τη στρατηγική της εταιρική σχέση,  αγοράζει από τις ΗΠΑ για να διατηρήσει την αμερικανική πολιτική υποστήριξη και ούτω καθεξής. 

Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, η Τουρκία δεν είναι πλέον αγοραστής έτοιμων (off-the-shelf ) οπλικών συστημάτων, πλην όμως η εξωτερική της πολιτική εξακολουθεί να περιστρέφεται περί τον τομέα των προμηθειών αμυντικού υλικού.

Τρίτη 7 Απριλίου 2020

Οι απώλειες και το μέλλον των τουρκικών επιχειρήσεων.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Ο αυξημένος αριθμός απωλειών που υπέστη ο τουρκικός στρατός τους τελευταίους μήνες σε τρία μέτωπα που έχει εμπλακεί, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη εσωτερική αντίθεση των πολιτικών δυνάμεων και των λαϊκών στρωμάτων στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας σε περιοχές εκτός των συνόρων της.
Από τις αρχές του τρέχοντος έτους, οι απώλειες τούρκων στρατιωτικών που έλαβαν χώρα στις επιχειρήσεις στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ιρακινό Κουρδιστάν όπου αναπτύχθηκαν οι ένοπλες δυνάμεις της, σημείωσαν σημαντική αύξηση.
Δεδομένης της προφανούς αποστροφής της Τουρκίας στις αυξανόμενες απώλειες, ο αριθμός των θανάτων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη εγχώρια αντίθεση στις ολοένα και πιο επικίνδυνες βλέψεις της Άγκυρας πέρα ​​από τα σύνορα της.