Η αποχώρηση των Γερμανών από την
Ελλάδα (Οκτώβριος 1944) συνέπεσε με την επικράτηση στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα
(Enver Hoxha) γεννημένου στο Αργυρόκαστρο το 1908, ο οποίος επεδίωξε και
μπήκε κάτω από τη σοβιετική κηδεμονία.
Έτσι, αφού εξασφάλισε την υποστήριξη
μίας από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής και εξουδετέρωσε κάθε αντίπαλο μέσα
στην Αλβανία, μπόρεσε απερίσπαστα να ασχοληθεί με την εγκαθίδρυση του ιδιότυπου
μαρξιστικού του καθεστώτος. Όπως είναι γνωστό ο Χότζα κυβέρνησε την Αλβανία ως
το θάνατό του το 1985. Παράλληλα εξαπολύθηκαν από αλβανικής πλευράς απηνείς
διωγμοί σε βάρος των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, με σκοπό την αλλοίωση της
εθνολογικής σύνθεσης της περιοχής, αλλά και την εξαφάνιση των ερεισμάτων που θα
δικαιολογούσαν κάθε ελληνική διεκδίκηση στην επερχόμενη συνδιάσκεψη για τη
διευθέτηση των συνόρων και όποιων άλλων προβλημάτων υπήρχαν μετά τη λήξη του Β'
Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Συνδιάσκεψη της Ειρήνης των
Παρισίων
Οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις,
Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ., Μ. Βρετανία και Γαλλία, αποφάσισαν ομόφωνα να συνέλθουν
εκπρόσωποί τους στο Παρίσι στα τέλη Ιουνίου 1946 για να καθοριστούν οι
λεπτομέρειες υπογραφής της Συνθήκης Ειρήνης.
Στη συνδιάσκεψη αυτή κλήθηκαν να
λάβουν μέρος και οι εξής 17 χώρες: Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Βέλγιο, Λευκορωσία,
Ουκρανία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Νορβηγία, Ολλανδία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία,
Αυστραλία, Βραζιλία, Νότια Αφρική, Κίνα, Αιθιοπία και Ινδία. Την ίδια εποχή η
χώρα μας, που προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τα δεινά της κατοχής και την
πρώτη φάση της εμφύλιας σύγκρουσης, αγωνιζόταν να αποφύγει μία ευρύτερη
εσωτερική αντιπαράθεση κάτι που δυστυχώς δεν έγινε κατορθωτό.