Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Η θυσία του πρώτου Ευέλπιδος από ιδρύσεως της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων στα ιερά χώματα της Ηπείρου κατά τις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των Ιωαννίνων 1912 - 1913.

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Ο Λοχίας Εύελπις ΙΙας Σκαρλάτος Ρωσσέτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1892 και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ο πατέρας του Σωτήριος Ρωσσέτης, ήταν Ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού.
Προερχόταν από πολύ παλαιά και σημαντική οικογένεια. Ο πρόγονος του Σκαρλάτος Ρωσσέτης είχε διατελέσει επί βασιλείας του Όθωνος, γενικός πρόξενος Ηπείρου και Αλβανίας. Η μητέρα του προερχόταν από το γένος του φαναριώτη Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, γνωστού λόγιου, ποιητή, πεζογράφου και καθηγητή αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτη.
Στους Α΄ Βαλκανικούς Πολέμους η Σχολή των Ευελπίδων διέκοψε τη λειτουργία της επί έξι και πλέον μήνες. Οι σπουδαστές επιστρατεύτηκαν και έλαβαν μέρος στον πόλεμο, με τους Ευέλπιδες της ΙΙας τάξης να ονομάζονται – προάγονται σε Λοχίες.
Ο Εύελπις – Λοχίας Σκαρλάτος Ρωσσέτης μετέβη στα πεδία των μαχών Μπιζανίου και εκτελούσε τα καθήκοντα Υπασπιστού του Λοχαγού Σταύρου Ρήγα Διοικητού τάγματος του Συντάγματος Κρητών.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*

Η λήθη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μνήμης. Αν εξαλειφθεί από τους λαούς η μνήμη, τότε θα μοιάζουν με ασθενείς που πάσχουν από αμνησία. Δεν θα γνωρίζουν από πού έρχονται κι από ποιους προέρχονται, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν που βρίσκονται και προς τα πού πορεύονται. Αν σβήσουμε το παρελθόν, πρόσφατο και παλαιό, θα ζήσουμε σ' ένα ακατοίκητο μέλλον.
Την 21 Νοεμβρίου, ημέρα που εορτάζουμε μια από τις μέγιστες εορτές της Ορθοδοξίας, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου, τιμούμε παράλληλα τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, ως ελάχιστη αναγνώριση της διαχρονικής προσφοράς τους στον Ελληνισμό και την Πατρίδα μας.
Τιμούμε τους αγώνες του ελληνικού έθνους στο διάβα των αιώνων, την υπεράσπιση των υψηλών αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας και κυρίως τιμούμε τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες που έπεσαν στα πεδία των μαχών υψώνοντας το ανάστημα τους σε όλους εκείνους που επιβουλεύτηκαν την ελευθερία της Ελλάδας μας.

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

Νήσος Στρογγύλη. Κόρη οφθαλμού ή αχίλλειος πτέρνα της Ελλάδας;


Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Πολλά έχουν γραφεί και λεχθεί για το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, για τα τρία νησιά δηλαδή Ρω, Μεγίστη και Στρογγύλη. Ελάχιστοι όμως αντιλαμβάνονται την σημαντική γεωπολιτική αξία του ενός από αυτά τα νησιά, της Στρογγύλης. 
Το σύμπλεγμα Καστελορίζου παραδόθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία που τα είχε υπό την κατοχή της με τη Συμφωνία της Λοζάνης  του 1914 (άρθρα 12 και 15) και την Συνθήκη των Παρισίων το 1947.

«Άρθρον 12.
Η ληφθείσα απόφασις την 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.

Άρθρον 15.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και των νήσων Καστελλορίζου όπως στο σχετικό χάρτη.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

Ωφελείται ή ζημιώνεται η Ρωσία από την εμπλοκή της στη Συρία;;;


Γράφει ο Αντγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Η Ρωσία, η οποία έστειλε μια συγκριτικά μικρή δύναμη στη Συρία, θα συνεχίσει να αποκομίζει σημαντικά διπλωματικά, εμπορικά και στρατιωτικά οφέλη από τις εκεί επιχειρήσεις της. Η συνεχιζόμενη όμως παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, ενέχει τον κίνδυνο οι επιχειρήσεις της να καταλήξουν σε οικονομικό έλος. Ειδικότερα, η Ρωσία όσο πάει και θα δυσκολευτεί να κρατήσει μακριά τις δυνάμεις της Συρίας και της Τουρκίας καθώς έρχονται όλο και πιο κοντά στη βορειοανατολική Συρία.
Εισχωρώντας ως σφήνα ανάμεσα στους εχθρούς της του ΝΑΤΟ, δοκιμάζοντας νέα όπλα, η Ρωσία έχει επιτύχει μια σειρά από στρατηγικές και τακτικές επιτυχίες στη Συρία. Παρόλα αυτά, τα κέρδη δεν είναι όλα ξεκάθαρα για τη Μόσχα εν όψει της μεγαλύτερης έκθεσης της σε επιθέσεις ανταρτών και στην προοπτική να υποστεί παράπλευρες ζημιές στις περιφερειακές μάχες εξουσίας.
Εν μέσω του μεγάλου ανταγωνισμού εξουσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία προσπάθησε να επεκτείνει την εμβέλεια και την επιρροή της στη Μέση Ανατολή και πέρα ​​από αυτή, με την αποστολή της στη Συρία. Η επιχείρηση αυτή, η πιο σοβαρή δράση μεγάλης εμβέλειας της Ρωσίας από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, υπόσχεται μεγάλες ανταμοιβές αλλά ενέχει και σημαντικούς κινδύνους.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματα της Ρωσίας στη Συρία είναι τα υπερμεγέθη κέρδη που έχει επιτύχει με συγκριτικά χαμηλό κόστος. Συνεισφέροντας μια δύναμη περίπου 5.000 ατόμων, οι περισσότεροι από τους οποίους ασχολήθηκαν με την παροχή αεροπορικής υποστήριξης, συμβουλές και ειδικές λειτουργίες, η Μόσχα (σε συνεργασία με την Τεχεράνη) σταθεροποίησε την κυβέρνηση της Συρίας. Αυτό, με τη σειρά του, έχει εξασφαλίσει τις βάσεις της Ρωσίας στη Συρία, οι οποίες περιλαμβάνουν τώρα τόσο λιμενικές όσο και αεροπορικές εγκαταστάσεις, που της προσφέρουν πρόσβαση σε πολλά εμπορικά συμφέροντα στη χώρα, ενισχύουν την παγκόσμια αντίληψη της στρατιωτικής της ισχύος και προετοιμάζουν το δρόμο για να «αρπάξουν» μεγαλύτερο διπλωματικό ρόλο στην περιοχή.
Στο διπλωματικό πεδίο, η Ρωσία επεξέτεινε την εταιρική της σχέση με το Ιράν, μετέτρεψε μια τεταμένη αντιπαράθεση με την Τουρκία σε μια ραγδαία βελτιούμενη σχέση και έγινε κρίσιμος περιφερειακός παράγοντας που το Ισραήλ, η Ιορδανία το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία καθόλου δεν αγνοούν. Επιπλέον, υποχρέωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να συμμετάσχουν σε εκτεταμένες διαπραγματεύσεις σχετικά με τις περιφερειακές ανησυχίες, συμπεριλαμβανομένων των συνομιλιών για την εξάλειψη των χημικών όπλων στη Συρία.
Για τους στρατιωτικούς, η παρέμβαση επέτρεψε στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις να δοκιμάσουν νέα οπλικά συστήματα, όπως πυραύλους Cruise και νέα μαχητικά αεροσκάφη σε συνθήκες μάχης, να εκπαιδεύσει εκ περιτροπής μεγάλο αριθμό αξιωματικών στο θέατρο επιχειρήσεων για απόκτηση πρόσθετης εμπειρίες σε ζώνη μάχης. Η Ρωσία πέτυχε όλα αυτά με τόσο λίγα θύματα και απώλειες εξοπλισμού που η ανώτατη διοίκηση έχει αρχίσει να μιλάει για τη χρήση της εμπειρίας της Συρίας ως πρότυπο για ένα νέο πλαίσιο δραστηριοτήτων, το οποίο ονόμασε «στρατηγική περιορισμένης δράσης».
Ακόμη, από την έναρξη της τουρκικής εισβολής στη βορειοανατολική Συρία στις 9 Οκτωβρίου, οι Ρώσοι έχουν επιτύχει σημαντικούς στόχους μέσω της παρουσίας τους στη χώρα. Όχι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν τη διαδικασία της μαζικής απόσυρσης από τη Συρία, μια μακροπρόθεσμη απαίτηση της Μόσχας, τα αμερικανικά στρατεύματα έδωσαν ακόμη και κάποιες από τις βάσεις με τις εγκαταστάσεις τους απευθείας στους Ρώσους.