Ο "από βορράν κίνδυνος" και τα στρατόπεδα του "κεμπάμπ και βάλε και 50 καλαμάκια"

πηγή : onalert.gr

Το 2004 το Παρανέστι Δράμας γινόταν γνωστό στο πανελλήνιο. Τα εγκαίνια Κέντρου Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων είχαν προβληθεί από τα ΜΜΕ φέρνοντας το όμορφο Παρανέστι στο προσκήνιο. Στο ΥΠΕΘΑ πολλοί ήταν οι αξιωματικοί -νέοι σε ηλικία- που κούναγαν το κεφάλι με νόημα. Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε...αναστήσει τον “από βορράν κίνδυνο” για να δικαιολογήσει το άνοιγμα στρατοπέδων και κέντρων νεοσυλλέκτων στα βόρεια σύνορά μας! Ο κίνδυνος από ...τις πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις της Βουλγαρίας, των Σκοπίων και της Αλβανίας ήταν “θανάσιμος”.

Ακόμη και οι ίδιοι δεν το πίστευαν βέβαια. Η δικαιολογία των λαθρομεταναστών επίσης δεν ήταν λογική αφού το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με στρατόπεδα αλλά με εκπαιδευμένο κόσμο ,αλλά στην ανάγκη ήταν μια καλή δικαιολογία.

Η πραγματική αιτία όχι μόνο στην περίπτωση του 2004 αλλά πάντα ήταν να μην δυσαρεστηθούν οι τοπικές κοινωνίες οι οποίες πράγματι με τα χρόνια στήριξαν τις οικονομικές δραστηριότητές τους στην ύπαρξη του στρατού. 

Για να μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν μεταξύ μας: στρατιωτικός κίνδυνος από τα βόρεια σύνορα δεν υπάρχει κι όποιος το υποστηρίζει βλέπει πολλές ταινίες του Τζέημς Πάρις. Οι γείτονες μας είναι προκλητικοί, ενοχλητικοί ,φωνακλάδες, στηρίζονται από μεγάλες δυνάμεις για να κάνουν τα “κοκκοράκια” αλλά είναι σαφές ότι σε θεωρητικό και πραγματικό επίπεδο αναμέτρησης η περίπτωσή τους πιθανότατα να ήταν μια καλή εκπαιδευτική δραστηριότητα για τη Σχολή Ευελπίδων. Είμαστε λίγο υπερβολικοί γιατί έχουμε κουραστεί από τις παραδοξότητες που ακούμε και διαβάζουμε και που τελικά δείχνουν ότι και τις πραγματικές δυνατότητες των Ενόπλων μας Δυνάμεων υποτιμούμε με το χειρότερο τρόπο και ότι το πρόβλημα “εθνικής αυτοπεποίθησης” όλο και μεγαλώνει. Δεν θα αναφερθούμε σ΄ όσους με δόλιο τρόπο “νεκρανασταίνουν” κάθε μέρα τον “από βορράν κίνδυνο”... Θα ασχοληθούμε συντόμως.

Όλα αυτά τα γράφουμε με αφορμή την χθεσινή είδηση,σύμφωνα με την οποία ο δήμαρχος Αμύνταιου και το δημοτικό συμβούλιο απειλούν με παραίτηση λόγω της μετακίνησης στρατιωτικών μονάδων. Αναγνωρίζουμε όχι μόνο το πραγματικό πρόβλημα που προκαλεί η μετακίνηση στην οικονομική ζωή της περιοχής, αλλά και το αίσθημα ασφάλειας που πράγματι ένοιωθαν οι κάτοικοι. Πάντα είναι καλό να έχεις ένα στρατόπεδο στη γειτονιά σου. Δυστυχώς όμως η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Το “κάθε χωριό,πόλη,κωμόπολη,ραχούλα και πεδιάδα” στρατόπεδο, η επιχειρησιακή διάταξη που εξυπηρετούσε τα σουβλατζίδικα και άλλες επαγγελματικές κατηγορίες δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Δεν θα μπούμε στην ουσία του ζητήματος για το Αμύνταιο. Ποιες μονάδες θα κλείσουν και ποιες θα μετακινηθούν θα το κρίνουν οι επαγγελματίες που έχουμε. Κι αυτοί είναι ΜΟΝΟ οι στρατιωτικοί. Πρέπει πρώτα οι ίδιοι να το καταλάβουν και να μην δεχτούν καμία παρέμβαση από δήμαρχο,πολιτευτή,βουλευτή, μητροπολίτη και πάει λέγοντας. Δέχονται και υποψιαζόμαστε ότι η αποφασιστικότητά τους δοκιμάζεται. Θα είναι κρίμα να υποκύψουν ακόμη και τώρα σ΄ αυτή τη “βελούδινη” αναδιοργάνωση.

Τα στρατόπεδα που δεν χρειάζονται έπρεπε ήδη εδώ και χρόνια να έχουν κλείσει.
Διαφορετικά θα παραμείνουμε στα στρατόπεδα ...κεμπάμπ και “βάλε και 50 καλαμάκια”.  

Το σχόλιο μου : Όπως τότε έτσι και τώρα ο εχθρός θα έρθει και από την Καλαμάτα. Συμφωνώ με την τελευταία παράγραφο.