ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΑΘΗΝΩΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

«Κύριε Υπουργέ, δεν θα μπορούσα να αρχίσω την ομιλία μου, αν δεν είστε και εσείς, διότι ξέρετε και έχω δηλώσει την υπόληψη μου στο πρόσωπό σας.

Κύριε Υπουργέ, θα αναφερθώ επ’ ολίγον στο τραγικό γεγονός το οποίο εκλαμβάνει - τουλάχιστον για εμάς τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ιδιαίτερη σημασία. Όπως είπαμε και χθες, αυτό το στυγερότατο έγκλημα είναι ένα πλήγμα κατά των συνειδήσεών μας και κατά της εννόμου τάξεως, της οποία πολιτικά προΐστασθε.

Σύμφωνα με τις θεμελιώδεις δικαιϊκές αρχές, η έννομη τάξη κινδυνεύει, διότι για πρώτη φορά έγινε ένα τέτοιου είδους στυγερότατο έγκλημα για πολιτικές διαφορές. Εγώ τουλάχιστον τόσα χρόνια δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο.

Αυτό είναι ό,τι χειρότερο διότι προδίδει αυτό που λέμε «έκρυθμη κατάσταση». Και σε αυτό το σημείο πρέπει όλοι να σκύψουμε σοβαρά την προσοχή μας, το μυαλό μας, τη ψυχή μας, ώστε πρώτα από όλα να μην επαναληφθούν τέτοια γεγονότα, διότι δεν μας περισσεύουν ελληνόπουλα και δεύτερον είναι αυτή η εκτράχυνση που μας οδηγεί σε ατραπούς που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε, εάν δεν δείξουμε αυτό το αποκλειστικά μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο κ. Βορίδης είπε ορισμένα πράγματα και αναφέρθηκε σε θέσεις και με λέξεις που μου έδωσε την αφορμή να αναφερθώ και εγώ, αν και δεν το είχα κατά νου. Μίλησε για τη ρητορική της βίας και είπε ότι οι λέξεις έχουν σημασία. Είπε ό,τι είπε βεβαίως και απέδρασε. Δεν παρέμεινε για να ακούσει αυτά που του αντιστοιχούν όσον αφορά την απάντηση στα ρητορικά του ερωτήματα. Και θα αναφερθώ μετά στο νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ.

Ο κ. Βορίδης, ενώ είναι ένας καλός δικηγόρος, μίλησε για το λιντσάρισμα, αναφερόμενος στην περίπτωση του κ. Καμμένου.

Γνωρίζει - θα ήταν εδώ, απέδρασε επανέλαβα - ότι το 184 που αφορά τέτοιου είδους προτροπές, έχει ως προστατευτέο έννομο αγαθό τη γενική ησυχία των πολιτών και το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.

Από την ημέρα που ο κ. Καμμένος, υποτίθεται, είπε κατά τη νομική έννοια - με αυτήν τη νομική προτροπή που απαιτεί το 184 - σε πέντε, έξι ανθρώπους που ήταν έξω από το ξενοδοχείο αυτήν τη λέξη, σημαίνει ότι έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει ως γεγονός αυτή η διασάλευση της προστατευόμενης κοινής ησυχίας των πολιτών και του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.

Έγινε αυτό; Όχι. Εάν το συγκρίνω με το περιστατικό στο Κερατσίνι, η απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Πάνου Καμμένου έγινε ύστερα από προτροπή σύμφωνα με την αποτυχημένη σύγκριση του κ. Βορίδη; Όχι. Γιατί το είπε αυτό ο κ. Βορίδης; Για να δημιουργήσει ψευδοεντυπωσιασμούς, ψευδόμενος νομικά, συγκρίνοντας ανόμοια νομικώς θέματα.

Θα ήθελα να κάνω ένα ρητορικό ερώτημα στον κ. Βορίδη, ο οποίος δεν είναι εδώ να μας απαντήσει. Αυτό έχει ως αντικείμενο, ως στόχο δια της λεκτικής βίας να δημιουργήσει καταστάσεις; Ναι ή όχι; Ασφαλώς και έχει.

Μίλησε ο κ. Βορίδης, στο «σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί». Μας είπε ο κ. Βορίδης, αυτά που μας είπε, αλλά δεν σκέφτηκε ότι όταν κάθε βράδυ βλέπει το πρόσωπό του στον καθρέφτη, βγαίνει στον καθρέφτη του η φυσιογνωμία του Τσοχατζόπουλου, η φυσιογνωμία του Σμπώκου, η φυσιογνωμία του υπόδικου Μαντέλη, η φυσιογνωμία του Τσουκάτου που ερευνάται από τον Εφέτη Ανακριτή και κυρίως - μια και θέλετε να τα ακούσετε, απευθύνομαι στον κύριο εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας - η απόφαση του Γερμανικού Δικαστηρίου που βγαίνει στον καθρέφτη όλων όσων ανήκετε στη Νέα Δημοκρατία όταν στο σκεπτικό της απόφασης το Γερμανικό Δικαστήριο λέει ότι 2% πήρε μίζα η Νέα Δημοκρατία για το C4I και εισπράκτορας ήταν ο Βαρθολομαίος, ο αείμνηστος.

Όταν μας προκαλείτε εμάς τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, που ξέρετε ποιο είναι το καταστατικό της ψυχής μας, θα έχετε να ακούσετε και τέτοια. Θα κάνω ερώτηση στον Πρωθυπουργό σας που είπε ότι θα ορίσουμε εξεταστική επιτροπή προεκλογικά, ο σοβαρός Πρόεδρός σας, για να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι υπεύθυνοι που μπήκαμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Έκτοτε ποιείται την νήσσαν.

Ερχόμαστε, λοιπόν, και λέμε: Βλέπετε στον καθρέφτη σας το σκεπτικό της απόφασης που τιμώρησε τον Χριστοφοράκο με το C4I που πήρατε 2%; Ποιος φταίει για τη μίζα; Θα μας πείτε ποιοι τα πήραν από το κόμμα σας, αφού θέλετε να πείτε πώς παρέσυρε και πώς αναφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Καμμένος; Όταν σπέρνετε με μας ανέμους θα θερίζετε θύελλες.

Θα μας πείτε ποιο είναι το ενδιαφέρον σας και για ποιο λόγο δεν απαντήσατε όταν ετέθη το ερώτημα για το χάρισμα των δύο δισεκατομμυρίων σύμφωνα με την απόφαση της Εξεταστικής Επιτροπής του Αυγούστου του 2010; Έχετε επιχειρήματα;

Κύριε Υπουργέ, είναι η αρχή του αιτίου και του αιτιατού και γνωρίζετε εσείς παντός άλλου καλύτερα τι εννοώ. Η Χρυσή Αυγή: Εμένα δεν με ενδιαφέρει η Χρυσή Αυγή ως προς το 0,50%, γιατί αυτές είναι οι δυνάμεις της Χρυσής Αυγής. Με ενδιαφέρει για το υπόλοιπο ποσοστό που αποτέλεσε η Χρυσή Αυγή αγωγό εκφόρτισης. Με ενδιαφέρει για τους Έλληνες, οι οποίοι ωθήθηκαν εκεί από ατιμώρητες πράξεις πολιτικών.

Δόθηκε η ευκαιρία το 2008 - δεν θυμάμαι καλά, διορθώστε με, πότε ήταν αναθεωρητική η Βουλή - να ανακαλέσετε το όνειδος του άρθρου 86. Δεν το κάνατε. Πέρασε και το 2008. Κοροϊδεύατε τον ελληνικό λαό. Πρέπει να το αποσύρουμε. Πρέπει να βγει. Και ενώ ήταν αναθεωρητική η Βουλή δεν βγήκε ποτέ. Εφόσον το άφησαν το 2008, εξακολουθούσαν να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό μέχρι σήμερα. Πρέπει να βγει.

Μπήκαμε τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους και είμαστε αναθεωρητική Βουλή. Ακούσατε κανέναν από εσάς να λέει ότι πρέπει αμέσως, ταχέως να βγάλουμε το άρθρο 86 από το Σύνταγμα;

Ακούσατε κανέναν να βγάζει από τις σχετικές διατάξεις νόμου αυτό το όνειδος με τους σαράντα Βουλευτές μπόνους κατά το Σκανδαλίδη, πενήντα κατά τον Παυλόπουλο; Αυτά τα όργια που έχουν γίνει εδώ μέσα τα ονομάσατε Δημοκρατία. Προσωπικά σας ορκίζομαι ότι αυτό με έκανε να κατέβω στην πολιτική. Δεν είχα σκοπό, αλλά αυτό με έκανε και είπα θα πάω εκεί να πολεμήσω, να πολεμήσουμε ως ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ για να σταματήσετε να κοροϊδεύετε τον ελληνικό λαό.

Και λέμε τώρα, κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, που έχω εκπεφρασμένη την άποψή μου και είναι και εκπεφρασμένη και η απαίτησή μου από εσάς, είναι δυνατόν ποτέ να ψηφίζονται νόμοι και να μην ισχύουν οι νόμοι σε αυτή τη χώρα και να ισχύει αυτό το όνειδος των εγκυκλίων; Είναι δυνατόν να χαφιεδίζουν οι δικηγόροι με εγκυκλίους και να καρφώνουν τους πελάτες τους, όπως έγινε στην περίπτωση νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες πράξεις; Προκαλείτε με τέτοιες εγκυκλίους και δεν είναι ντροπή αυτό; Είναι δυνατόν με εγκυκλίους να απολογούνται οι Έλληνες πολίτες στην κομαντατούρ, στα αστυνομικά όργανα, στα αστυνομικά τμήματα, στο κτίριο της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης;

Είναι δυνατόν να το ανέχεστε; Διότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κράτος αυτό, αν δεν σηκωθεί η δικαστική εξουσία στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις και το Σύνταγμα των Ελλήνων και η ψυχή των Ελλήνων που θέλει τη δικαστική εξουσία να ελέγχει και να τιμωρεί και τη νομοθετική και την εκτελεστική. Αυτή πρέπει να είναι η δικαστική εξουσία και όχι να καθυποτάσσεται στον οποιονδήποτε Υπουργό Δικαιοσύνης, στον οποιονδήποτε τιτουλάριο δικηγόρο και, αν θέλετε, στον οποιονδήποτε Πρόεδρο του Αρείου Πάγου ή Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και να επιπλήττει δικαστικούς λειτουργούς.

Και κάτι άλλο. Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημά μας; Λέμε ότι δεν μας περισσεύουν ελληνόπουλα. Αμ, δεν μας περισσεύουν ελληνόπουλα, διότι το BBC λέει ότι 130.000 έχουν σκορπιστεί στην Ευρώπη, άλλοι έχουν βρει δουλειά και άλλοι ψάχνουν για δουλειά και εμείς ενδιαφερόμαστε για το μέλλον, εφόσον διαλύουμε το παρόν, αλλά να μην θίξουμε το παρελθόν, «Ό,τι έγινε, έγινε». Όχι, πια! Δεν έγινε ό,τι έγινε! Θα γεμίσει μία πτέρυγα στον Κορυδαλλό όσο μπορούμε!

Υπήρξαν πολιτικοί οι οποίοι διέλυσαν τα ταμεία του κράτους. Υπήρξαν Υπουργοί οι οποίοι έκαναν πλιάτσικο στον κρατικό πλούτο. Υπήρξαν Υπουργοί οι οποίοι μέχρι σήμερα είναι υπόδικοι, είναι κατάδικοι και έρχεται και άλλων η σειρά, με τους οποίους εναγκαλίζεστε. Υπάρχει ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος έχει αλληλογρονθοκοπηθεί με τον εαυτό του πολλάκις γι’ αυτά τα οποία έχουν γίνει. Και λέμε: Επιτρέπετε να γίνονται με πραξικοπηματικές ενέργειες και να έρχονται εδώ προτάσεις νόμου, τροπολογίες για να δικαιολογούνται και να απαλλάσσονται ποινικά οι διευθυντές των τραπεζών και τα στελέχη τους για το χρήμα που έδωσαν, τα δανεικά, τα θαλασσοδάνεια στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία και πέρασε η τροπολογία με αυτό τον τρόπο που πέρασε χωρίς έγγραφο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στις έντεκα η ώρα το βράδυ, εκπρόθεσμη με τον κ. Χατζηδάκη σιωπώντα;

Τέτοια Δημοκρατία θέλουμε; Και λέμε «ό,τι έγινε, έγινε»; Μα, δεν έγινε ό,τι έγινε, αλλά γίνεται. Συνεπώς, όταν λέμε, όπως είπαμε κι εχθές, ότι αγανακτούμε για τις ελληνικές συγκοινωνίες, πρέπει να σκεφτόμαστε εμείς τι κάναμε γι’ αυτές.

Και σχετικά με κάτι άλλο που είπε ο κ. Βορίδης γι’ αυτά τα γεγονότα, έχω να πω το εξής: Εμείς όχι μόνο καταδικάζουμε, αλλά το καταδικάσαμε, το καταδικάζουμε και θα το καταδικάζουμε, πώς όμως θα γίνει να πούμε σε αυτούς οι οποίοι πάνε στη Χρυσή Αυγή ή ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή να διαβάσουν τα βιβλία της Χρυσής Αυγής; Εγώ δεν κάνω το νουθέτη, δεν κάνω τον συμβουλάτορα, δεν κάνω τον τιμητή, δεν είμαι ικανός. Πρέπει να πούμε, όμως, στον ελληνικό λαό να κάνει κατανάλωση, να αγοράσει τα βιβλία της Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι η αυτοτιμωρία της. Δεν χρειάζεται να παίρνει κάποιος θέσεις, αλλά να αγοράσει τα περιοδικά της, να διαβάσει και να πει «Ορίστε, κύριοι, αυτά είναι!». Μην κάνουμε ήρωες εκ του μη όντως αυτούς οι οποίοι δεν αξίζουν να είναι ήρωες, όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Οι λέξεις, πράγματι, όπως είπε και ο κ. Βορίδης, έχουν σημασία. Όταν λέμε ότι σε αυτή εδώ την Αίθουσα πρέπει να σεβόμαστε το Σύνταγμα, αυτό δεν ισχύει αν προηγουμένως δεν σεβόμαστε τους εαυτούς μας. Σεβόμαστε τους εαυτούς μας, όταν πρέπει να κάνουμε αυτά, τα οποία ορκιστήκαμε και για τα οποία δώσαμε το λόγο της τιμής μας, ότι εδώ δηλαδή ο καθένας μας αντιπροσωπεύει ένας μέρος του ελληνικού λαού και του έθνους.

Ο ελληνικός λαός περιμένει πολλά από εμάς. Δεν θέλει αυτές τις αοριστολογικές και γενικόλογες επαναλήψεις και κοινοτοπίες έως τιποτολογίες. Θα πάρουμε θέσεις γιατί οι καιροί ου μενετοί. Έρχονται χρόνια δύσκολα, δίκοπα και χθες είχα την ατυχέστατη ευκαιρία να πω ότι ακούμε τα τύμπανα που πλησιάζουν. Είναι γεγονός.

Επ’ αυτού τι θα γίνει; Πότε καλούμαστε να ανακαλέσουμε διατάξεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα; Πότε θα απαιτήσουμε όλοι μας από τον Πρωθυπουργό να έρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Πότε θα απαιτήσουμε από τον Πρωθυπουργό να μας πει πότε ευαρεστείται - μια φορά την εβδομάδα, μια φορά το μήνα; - να έρχεται να απαντά σε ερωτήσεις Βουλευτών, εφόσον προβλέπεται από τον Κανονισμό και το Σύνταγμα;

Πότε θα απαιτήσουμε όλοι μας να σταματήσουμε να νομοθετούμε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όπου είναι ο αυτοεξευτελισμός σε προσωπικό επίπεδο του καθενός μας εδώ μέσα; Πότε θα απαιτήσουμε να μην κυβερνώμεθα εξωθεσμικά, σε ένα σαλόνι να λαμβάνει αποφάσεις για τα παιδιά μου και τα παιδιά μας ο κ. Σαμαράς κατά μόνας με τον κ. Βενιζέλο;

Πότε θα αποφασίσουμε επιτέλους να πούμε ότι εμείς οι Βουλευτές έχουμε το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης; Πότε θα αξιώσουν οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας - γιατί εμείς το έχουμε κανονίσει στο δικό μας κίνημα, είναι τακτοποιημένα αυτά, είναι ρυθμισμένα αυτά, είναι συμφωνημένα αυτά - να μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και κατά βούληση; Διότι έρχεται κάποιος και λέει «εάν διαφωνήσετε και δεν ψηφίσετε, τον Αύγουστο θα έχουμε εκλογές».

Όλα αυτά, στα οποία αναφέρθηκα, είναι λέξεις και πράξεις βίας. Αν θέλετε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, θα ερχόμαστε εδώ θα έχουμε ωραιοποιημένες εκφράσεις, θα έχουμε κομψοεπείς διαλόγους, όπως «κύριε συνάδελφε και κύριε συνάδελφε», και μετά θα πηγαίνουμε στο σπίτι μας, θα βλέπουμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη και αντί για το πρόσωπό μας θα βλέπουμε εφιάλτες. Διότι για αυτούς τους εφιάλτες είμαστε υπεύθυνοι εμείς. Δηλαδή, εμείς είμαστε οι εφιάλτες. Αυτό θα μας προσδιορίζει στο εγγύτατο μέλλον, εάν δεν θέλουμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα.

Δυο κουβέντες θα πω για το νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ. Είναι ένα καλό νομοσχέδιο. Αυτό το νομοσχέδιο θα το ψηφίζαμε ή θα το ψηφίσουμε, εάν διορθώσετε δύο περιπτώσεις για τις οποίες θα αιτιολογήσω, γιατί δεν είναι δυνατόν να μην αιτιολογήσω και να μην επιχειρηματολογήσω.

Πρώτα απ’ όλα, κύριε Υπουργέ, τι σημαίνει στην παράγραφο 5 το εξής: «Η παράγραφος 1 του άρθρου 4 του ν. 2225/1994 αντικαθίσταται ως εξής: «Η άρση του απορρήτου είναι επιτρεπτή για τη διακρίβωση των κακουργημάτων που προβλέπονται από τάδε, τάδε, τάδε και τελειώνει με … του Ποινικού Κώδικα»», όπως είναι οι ληστείες, οι εκβιάσεις κ.λπ.;

Πότε; Με τι; Με βούλευμα; Μέχρι τώρα είχαμε βουλεύματα. Αυτό το «έτσι θέλω» ή το να πηγαίνουμε να λέμε «απόρρητο» -γιατί με το απόρρητο αυτό, εγώ πιθανολογώ ότι ενδεχομένως υπάρχει διάπραξη κακουργημάτων - είναι ένα μαχαίρι στην πλάτη του Ποινικού Κώδικα.

Γιατί το λέω αυτό; Διότι ο οιοσδήποτε με μια εσωτερική πράξη θα διατάξει να αρθεί το απόρρητο. Τότε τι κάνουμε; Αυτό είναι το πρώτο

Κύριε Πρόεδρε, το δεύτερο ζήτημα αφορά το άρθρο 4. Αν με διαβεβαιώνετε ότι δεν έχει αλλάξει και ισχύει το βούλευμα, τότε εντάξει. Το άρθρο 4 δεν λέει τον τρόπο. Έχω εδώ την έκθεση.

Το άρθρο 4 παράγραφος 5 λέει: «Η παράγραφος 1 του άρθρου 4 του ν.2225/1994 αντικαθίσταται ως εξής:

Η άρση του απορρήτου είναι επιτρεπτή για τη διακρίβωση των κακουργημάτων που προβλέπονται από …». Πώς είναι επιτρεπτή; Από ποιο σημείο και μετά;

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ήταν η ίδια διαδικασία. Δύο άρθρα προσθέσαμε.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ισχύει το βούλευμα;

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ναι.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ: Ωραία. Συμφωνούμε. Συμφωνείστε και θα το υπερψηφίσουμε.

Κύριε Υπουργέ, το άλλο ζήτημα είναι ύποπτο. Το άρθρο 6 αναφέρει: «Στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών συνιστάται Γραφείο Εθνικού Εισηγητή για την εκπόνηση, το συντονισμό και την εφαρμογή εθνικής στρατηγικής στην αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων στα επίπεδα της πρόληψης, της καταστολής και της δίωξης των δραστών, καθώς και της προστασίας των θυμάτων εμπορίας». Λέμε, δηλαδή, ότι αυτό θα γίνει στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών για την αντιμετώπιση θεμάτων του Ποινικού Δικαίου; Στο Υπουργείο Εξωτερικών; Γιατί;

Αυτή είναι η αφορμή που δεν θα το ψηφίσουμε, αν δεν το πάρετε πίσω. Γιατί; Διότι εγώ δεν δέχομαι και θεωρώ ντροπή για την πατρίδα μου και για τους συνέλληνές μου να υπογράφει ο Γεώργιος – να τον πω Γεώργιο, να μην τον πω Γιωργάκη - Παπανδρέου το Δουβλίνο ΙΙ και να βάζει αυτά, να υπογράφει διακρατικές συμφωνίες με την Τουρκία και η Τουρκία να τα γράφει αυτά στα παλιά της υποδήματα. Όχι!.

Εδώ τελειώνει το Υπουργείο Εξωτερικών με θέματα του Ποινικού Δικαίου. Επιτροπές είναι το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Έχουμε, λοιπόν, το δικό σας Υπουργείο ή το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ή το Υπουργείο Δικαιοσύνης και όχι το Υπουργείο Εξωτερικών. Διότι εκεί γίνονται τα παιχνίδια, με τους διπλωμάτες. Με θέματα που αφορούν την πατρίδα μας και τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα, τι δουλειά έχει το Υπουργείο Εξωτερικών; Πώς το αιτιολογείτε, αφού πρέπει στην αιτιολόγησή σας να πείτε ότι «τα αναθέσαμε στο Υπουργείο Εξωτερικών γι’ αυτό το λόγο. Και επειδή γίνονται πολλά παιχνίδια με διακρατικές συμφωνίες, γι’ αυτό το βάλαμε».

Είμαι βέβαιος ότι δεν το βάλατε εσείς. Ας με διαψεύσετε. Θα το δεχτώ, αλλά δεν θα το ασπαστώ, διότι αυτό πρέπει να φύγει. Τι δουλειά έχει με άρθρα του Ποινικού Κώδικα το Υπουργείο Εξωτερικών;

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε. Σας ευχαριστώ όλους».