Αν η Ελλάδα περιμένει να διοργανωθούν συνομιλίες από αυτό το πρόσωπο, καλύτερα να σηκώσει λευκή σημαία από τώρα.
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020
Τρίτη 11 Αυγούστου 2020
Γιατί ο Ερντογάν επιδιώκει μια νέα κρίση κάθε λίγο με την Ελλάδα στη Μεσόγειο;
Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δημιουργεί μια κρίση κάθε μήνα με διαφορετικές χώρες, ως έναν τρόπο για την ικανοποίηση του εθνικισμού και του θρησκευτικού εξτρεμισμού και για να αποσπά την προσοχή του λαού του από την κατάρρευση της οικονομίας. Τον περασμένο Νοέμβριο, η Τουρκία υπέγραψε παράνομο μνημόνιο με την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη, με το οποίο διεκδικεί μία τεράστια περιοχή της Μεσογείου. Έτσι η Τουρκία ξεκίνησε μια πορεία σύγκρουσης με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ας δούμε πώς λειτουργεί η στρατηγική της «κρίσης του μήνα» για την Άγκυρα. Κάθε μήνα η ηγεσία επιλέγει είτε μια νέα εισβολή στο Ιράκ, είτε στη Συρία, ή να ενοχλήσει την Ελλάδα ή την Αίγυπτο ή την Κύπρο. Για παράδειγμα, στις 15 Ιουνίου η Άγκυρα ξεκίνησε την Επιχείρηση «Claw-Eagle», βομβαρδίζοντας χωριά σε όλο το βόρειο Ιράκ, ισχυριζόμενη ότι «εξουδετερώνει τους μαχητές του ΡΚΚ» καίτοι δεν υπήρχαν στοιχεία ότι το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) είχε πραγματοποιήσει πρόσφατες επιθέσεις.
Η Τουρκία απλώς άρχισε να βομβαρδίζει με F-16 και drones, επειδή έπρεπε να αναθέσει στον στρατό του να κάνει κάτι κάθε μήνα. Από το δήθεν πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, η Άγκυρα χρησιμοποιεί τον στρατό της όσο το δυνατόν περισσότερο για να τον κρατήσει απασχολημένο. Για παράδειγμα, εισέβαλε στη Συρία με την Επιχείρηση «Euphrates Shield» το 2016 και το 2017. Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2018 εισέβαλε στην πόλη Afrin, στη βόρεια Συρία, εξαναγκάζοντας 160.000 Κούρδους να φύγουν από τα σπίτια τους. Το Afrin είναι τώρα κέντρο εμπορίας ανθρώπων και εθνοκάθαρσης, όπου οι μειονότητες αναγκάστηκαν να φύγουν από τους εξτρεμιστές της Συρίας που υποστηρίζονται από τους Τούρκους.
Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020
Η προσφυγή στη Χάγη για οριοθέτηση είναι γεωπολιτική αυτοκτονία και θέτει υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία των νησιών μας.
Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Η κυριαρχία που ασκείται επάνω σε ένα κράτος είναι ενιαία ακόμη και όταν παρεμβάλλεται τρίτο κράτος, που σημαίνει ότι η οριοθέτηση δεν μπορεί να γίνει τμηματικά με το γειτονικό κράτος καθόσον υπάρχει συνέχεια νησιωτικού και ηπειρωτικού εδάφους, εκτός αν επιθυμεί η ηγεσία μας να εμφανίσει τη χώρα μας διεθνώς ότι δεν έχουμε ενιαία εδαφική και κρατική κυριαρχία.
Οι δηλώσεις κάθε κυβερνητικού αξιωματούχου συνιστούν διεθνή πρακτική και για αυτό οι διάφοροι υπουργοί και σύμβουλοι θα πρέπει να προσέχουν τι λένε δημοσίως. Μπορεί να τις επικαλεστεί οποιοδήποτε άλλο κράτος ευνοείται από αυτές σε διεθνή φόρα ή σε δικαιοδοτικά όργανα. Πρέπει να ξέρουν λοιπόν και αν δεν το ξέρουν να το μάθουν, ότι δεν πρέπει να κάνουν δηλώσεις που είναι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, γιατί αφενός μεν δεν διαχειρίζονται την ατομική τους περιουσία αλλά το έδαφος και την κυριαρχία της Ελλάδας, αφετέρου δε ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας.
Διαφεύγει από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας ότι όταν συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη με την Τουρκία και επειδή δεν θα έχουμε συμφωνήσει για οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, το δικαστήριο θα εξετάσει τις «Ειδικές Περιστάσεις». Μέσα σε αυτές τις ειδικές περιστάσεις η Τουρκία θα καταθέσει όλες τις υποχωρήσεις που έχει κάνει η χώρα μας στις συμφωνίες οριοθέτησης που έχουν υπογραφεί με τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες και θα ζητήσει να ισχύσουν και στην μεταξύ μας οριοθέτηση.Τρίτη 28 Ιουλίου 2020
Η έννοια της αποτροπής και η αποτελεσματικότητα της.
Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Ορισμός
Αποτροπή είναι η πρακτική αποθάρρυνσης ή περιορισμού κάποιου από τη λήψη ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως ένοπλη επίθεση.
Αποτελεί αμυντική στρατηγική για τη δημιουργία κατάστασης κατά την οποία ο αντίπαλος έχει πεισθεί ότι το πιθανό όφελος τυχόν επίθεσης ή άλλης εχθρικής ενέργειας εκ μέρους του, θα είναι μικρότερο του πιθανού κόστους.
Η αποτροπή είναι μία από τις κύριες στρατηγικές αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Βασίζεται στην απειλή χρήσης βίας ή άλλων απειλών από το ένα μέρος προκειμένου να πεισθεί το άλλο μέρος να απέχει από συγκεκριμένες εχθρικές ενέργειες. Αποτελεί κεντρική έννοια στη διεθνή ασφάλεια και έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στη χρήση των πυρηνικών όπλων.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δύο περιπτώσεις :
- Αμέσου αποτροπής. Όταν ένα κράτος προσπαθεί να αποτρέψει τις επιθέσεις στην επικράτεια του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, εντός της εδαφικής κυριαρχίας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της η ίδια η Ελλάδα.
- Εκτεταμένης αποτροπής. Όταν στοχεύει στην αποθάρρυνση επιθέσεως σε τρίτους, όπως συμμάχους ή εταίρους.
Τρίτη 21 Ιουλίου 2020
Πρωτόκολλο Φλωρεντίας 17ης Δεκεμβρίου 1913.
Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Η Συνθήκη του Λονδίνου (30/05/1913) είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο καθόρισε την οροθετική γραμμή η οποία παραχώρησε την Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία. Η Ελλάδα αν και διαμαρτυρήθηκε έντονα, τελικά το αποδέχθηκε.
Η Διεθνής Οροθετική Επιτροπή ξεκίνησε τις εργασίες της στο Μοναστήρι, με σχετική καθυστέρηση, στις 4 Οκτωβρίου 1913, όταν ανακοινώθηκαν και οι όροι υπό τους οποίους θα διεξαγόταν η έρευνα της Επιτροπής στους κατοίκους της Βόρειας Ηπείρου. Σύμφωνα με αυτούς, η Επιτροπή δεν θα δεχόταν καμία άλλη ελληνική ή αλβανική επιτροπή, ενώ κατά τη διάρκεια της έρευνας στα χωριά της περιοχής δεν θα συνόδευε την Επιτροπή κανένα άτομο ελληνικής ή αλβανικής καταγωγής. Οι συζητήσεις των μελών της Επιτροπής θα παρέμεναν μυστικές, η δε απόφαση για το επόμενο χωριό θα λαμβανόταν μετά την αναχώρηση από το προηγούμενο.
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020
Συνθήκη Λονδίνου 1913, η φυλακή των Ηπειρωτών της Β. Ηπείρου
Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.
Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, κυρίως με τις ανιστόρητες και επικίνδυνες κορόνες των γειτόνων αλλά και τα οράματα τους για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας».
Θα χαρακτηρίζαμε την Αλβανία, ένα «μικρό ταραξία των Βαλκανίων». O «μεγάλος ταραξίας των Βαλκανίων» βέβαια είναι χωρίς αντίπαλο η Τουρκία, υποκινητής και αρωγός συχνά των Αλβανών στα επεκτατικά σχέδιά τους.
Πώς όμως έγινε η χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου; Από ποια έγγραφα καθορίζονται τα ελληνικά και τα αλβανικά εδάφη στην Ήπειρο;
Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17/12/1913), ίσως για πρώτη φορά κάνει την εμφάνιση του στο διαδίκτυο. Για να ξέρουμε που πατάμε και να βλέπουμε ότι για μία ακόμη φορά η Ελλάδα βρέθηκε «ριγμένη» και έγινε έρμαιο των διαθέσεων των τότε ισχυρών...
Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, μεγάλες δυνάμεις των αρχών του 20ου αιώνα, έδειχναν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στη Χερσόνησο του Αίμου κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.